Ο Αρτέμης Σώρρας και η ομάδα του χρησιμοποιούν επικοινωνιακές τεχνικές και τακτικές διαχείρισης του πλήθους, που τον ακολουθεί και τον παίρνει στα σοβαρά, “δανεισμένες” από παραθρησκευτικές σέκτες, προσαρμοσμένες στην Ελληνική λούμπεν φασίζουσα ψευδοιστορία και παραμυθολογία του ίντερνετ. Πολλές φορές με επικίνδυνες παρεκτροπές -έως τώρα μόνο ρητορικές- και έχουν πολύ πιθανώς «τεχνογνωσία» από ανάλογες σέκτες του εξωτερικού αν και γενικά προσέχουν τα βήματα τους να μην παραβιάσουν τυπικά κάποιον νόμο.
Όλα τα ανύπαρκτα τεράστια ποσά σε «τίτλους και καταπιστεύματα» είναι ξεκάθαρα μια πολυδαίδαλη, με διαφορετικά κάθε φορά τεχνάσματα, επικοινωνιακή τακτική για να γίνεται ντόρος και θόρυβος γύρω από το όνομα του Σώρρα και να τα μασάνε από κορόιδα με συνδρομές και δωρεές, ενώ πολύ πιθανώς στοχεύουν και να κατέβουν ως κόμμα για να μπουν και στη βουλή (τόσους και τόσους βέβαια σκιτζήδες βάλαμε, αλλά εδώ προφανώς αν μπει στη Βουλή ο Σώρρας ο Ελληνικός λαός θα σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ).
Εδώ μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του γιατρού και δημοσιογράφου Λευτέρη Ρήνου που μελέτησε εξονυχιστικά τις τακτικές και τα πρόσωπα στην συμμορία του Σώρρα που έφτασαν στο σημείο να απειλήσουν και την ζωή του.
Δεν θα ήταν νομίζω αντίστοιχη θεωρία συνωμοσίας να υποθέσει κανείς ότι η παράξενη ανοχή που έδινε και δίνει το δικαστικό και νομικό σύστημα στο Σώρρα και η αρχική προώθηση του από τα μέσα ενημέρωσης -λιγότερα τώρα και με ένα σαφώς πια απαξιωτικό τρόπο και τόνο-έπαιξε και αυτή ένα ρόλο στην υποκινούμενη προσπάθεια γελοιοποίησης και περιθωριοποίησης της αντίδρασης και αντίστασης απέναντι στο χρέος και τα μνημόνια. Μια αντίδραση και αντίσταση που πάντα ήταν και παραμένει στόχος από τα κέντρα εξουσίας, που σαφώς δεν σχετίζονται με τον Σώρρα αλλά έμμεσα πολύ πιθανώς να ανέχονται αυτές τις τερατωδίες και την εξαπάτηση του κόσμου, για να καρπώνονται “παράπλευρα” οφέλη από τον αποπροσανατολισμό και την γενικότερη σύγχυση.
Σε μια δίκη του 2013 περί ψευδών ειδήσεων που κίνησε ο Μπουμπούκος της ΝΔ, το δικαστήριο δεν κάλεσε κανένα μάρτυρα κατηγορίας, ενώ δεν ερεύνησε πραγματικά σε βάθος τους “τίτλους” και τις μαρτυρίες περί κατάθεσης τους από έναν απατεώνα Καναδό πολίτη, δεχόμενο ως τεκμήρια κάποια αποθετήρια τίτλων-που δεν είναι οι ίδιοι οι τίτλοι ούτε εξασφαλίζουν ότι υπάρχουν αυτοί- σε κάποια μη υπαρκτή τράπεζα-φάντασμα του Καναδά. Για την οποία οι τραπεζικές αρχές του Καναδά έχουν εκδώσει προειδοποίηση αποφυγής συναλλαγών λόγω απάτης και που διαχειριζόταν ως «διευθυντής» ο ίδιος ο απατεώνας μάρτυρας Αntony Diamantopoulos.
Ενώ σε μια από τις οπερέτες του εντυπωσιασμού, το 2015 ο Σώρρας χρησιμοποίησε και κοινοποίησε σε όλες σχεδόν τις οικονομικές, πολιτικές και νομικές αρχές της χώρας πλαστό χρεώγραφο για την εξαγορά των μετοχών των τεσσάρων μεγαλύτερων ελληνικών τραπεζών από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητος. Και ίσως να είναι η πρώτη παγκοσμίως απόπειρα απάτης, κατά την οποία γίνεται κοινοποίηση πλαστού χρεογράφου σε όλες τις αρχές της χώρας και μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει η παραμικρή ορατή αντίδραση εκ μέρους της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Το πλαστό χρεόγραφο των 100 δις που χρησιμοποίησε ο Αρτέμης Σώρρας για να αγοράσει τις μετοχές των ελληνικών τραπεζών Πηγή: Η μηνυτήρια αναφορά στον εισαγγελέα για τα πλαστά χρεόγραφα Σώρρα http://mignatiou.com/2015/11/i-minitiria-anafora-ston-isangelea-gia-ta-plasta-chreografa-sorra/
Χαρακτηριστικά τέλος σε μια εκπομπή του το 2012, ο νάρκισσος μεγαλοδημοσιογράφος και faux Ρομπέν των Δασών Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, προωθούσε τον Αρτέμη Σώρρα -αναφέροντας το όνομα του πολλές φορές με πλήρη σοβαρότητα- ως μεγαλομέτοχο της Τράπεζας Ανατολής σε πάνελ για ένα αντίστοιχο σενάριο “σωτηρίας” της χώρας.
Αν και η υπόθεση της Τράπεζας Ανατολής είχε κάποια νομικά ερείσματα και τεκμήρια και όντως υπήρχαν πρόσωπα και ιδρύματα που τις κατείχαν. Και ήταν μια σαφώς διαφορετική περίπτωση από τα “ομόλογα και τα καταπιστεύματα” Σώρρα. Παρόλα αυτά είχε στην βάση της υπερδιογκωμένες, εσφαλμένες και αυθαίρετες υποθέσεις στην αποτίμηση της αξίας των μετοχών, νομικά αδύναμη νομίζω υπόθεση και χωρίς μεγάλη τύχη απέναντι στην Εθνική Τράπεζα και τελικά ήταν μια τεράστια μη δυνατή να καλυφθεί απαίτηση απέναντι στην Εθνική Τράπεζα, δηλαδή στο Δημόσιο τότε. Κάτι που σήμαινε ότι ενώ ήταν μια απαίτηση ιδιωτών έναντι στο Δημόσιο, παρουσιάστηκε μέσω “σωτήρων” (βλ. Σώρρα που επίσης δε αποδείχτηκε ποτέ ότι κατείχε μετοχές) ως μια απαίτηση για τη σωτηρία της χώρας (δηλ. του Δημοσίου) απέναντι όμως στο ίδιο το Δημόσιο ως χρεώστη. Δεν είναι τυχαίο μάλλον ότι το 2015, που οι τράπεζες πια άνηκαν εξολοκλήρου σε ξένες τράπεζες και funds η υπόθεση έκλεισε δικαστικά εις βάρος των μετόχων.
Σχολιάστε