Σαν σήμερα, στις 6 Ιούλη 1995, μας άφησε ο Αζίζ. Δεν μας άφησε ορφανούς γιατί πως θα μπορούσε να γίνει αυτό! Σαν τη μάνα πλημμύρισε τα αυτιά μας με παραμύθια που νικάνε τους δράκους να μας συντροφεύουν στη ζωή. Μα πιο πολύ μας άφησε μια παρακαταθήκη αγώνων για μια κοινωνία δίκαιη και ανθρώπινη. Την εικόνα μιας άλλης Τουρκίας που μοχθεί και αγωνίζεται. Την Τουρκία που δεν έχει εχθρούς τους γείτονες αλλά τον Ιμπεριαλισμό, τους στρατοκράτες και τους φασίστες. Αυτή τη χώρα μας έκανε να αγαπήσουμε ο Αζίζ. Να αγωνιζόμαστε για τη λευτεριά, το δίκιο και το λαό! Πως μπορεί έτσι να ορφανέψουμε;
* Τίτλος δύο βιβλίων του Αζίζ Νεσίν
ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΑΤΟΣ 
Σχολιάστε