ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΣΑΝ ΦΑΡΣΑ

Αύριο το απόγευμα, Δευτέρα 12 Ιουλίου, στην Πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο, θα παρουσιαστεί ο «νέος» πολιτικός χώρος «Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης». Κεντρικό πρόσωπο θα είναι ο Κωστής Λαπαβίτσας, πρώην Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος βουλευτής της ΛΑΕ. Στο κείμενο των υπογραφών που στηρίζουν το φορέα διαλόγου θα βρει κανείς πλήθος προσωπικοτήτων της πρώτης φάσης του ΣΥΡΙΖΑ που αρκετοί απ΄αυτούς ακολούθησαν το εγχείρημα της ΛΑΕ, από το χώρο του ΝΑΡ μέχρι και από την πρόσφατη «Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά «.

Αν περισσεύει κάτι στη διακήρυξη για τη συγκρότηση του νέου φορέα είναι οι γενικόλογες εκκλήσεις για ενότητα στον χώρο της Αριστεράς, η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και φυσικά ο «άλλος» δρόμος για μια κοινωνία που είναι εφικτή. Υπενθυμίζουμε ότι ο «άλλος δρόμος» ήταν ανέκαθεν ένα θολό σύνθημα της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας που άφηνε να εννοηθεί ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο κόσμος μας δεν απαιτούν μια κοπιώδη και εκ βάθρων ανατροπή του Ιμπεριαλισμού και το χτίσιμο της σοσιαλιστικής κοινωνίας, ότι δεν είναι όρος εκ των ουκ άνευ για την επιβίωση της ανθρωπότητας αυτή η επαναστατική μετάβαση (Ρόζα Λούξεμπουργκ), αλλά μια άλλη διαχείριση του υπάρχοντος (καπιταλισμού) με γνώμονα μια κοινωνία (ποια;) «πάνω από τα κέρδη» με «κέντρο τον άνθρωπο». Ότι το πρόβλημα είναι ο νεοφιλελευθερισμός αφήνοντας έτσι στο απυρόβλητο τον κεϋνσιανισμό που πρεσβεύουν σε διάφορες εκδοχές του ο Κώστας Λαπαβίτσας και οι φίλοι του.

Φυσικά πληρώσαμε πολύ ακριβά αυτή την αυταπάτη με τη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από μια ανάλογη πορεία που ξεκίνησε στις 15 Μαΐου του 2001, με ακριβώς το ίδιο όνομα, το ίδιο περιεχόμενο και τα ίδια ευχολόγια, την «ενότητα» της αριστεράς και το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης με πολιτικές που θα κάνουν ένα «άλλο κόσμο εφικτό»

http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=2664

Read Full Post »

Προχωρά σε συγκρότηση ο Συντονισμός Διαλόγου και Κοινής Δράσης Κομμουνιστικών Δυνάμεων.

Δημοσιεύθηκε από τον ιστότοπο Κόμμον, την Τετάρτη 23/10/2019.

Σε ένα σημαντικό βήμα συγκρότησης και ένωσης αγωνιστών προχωρά ο Συντονισμός Διαλόγου και Κοινής Δράσης Κομμουνιστικών Δυνάμεων, σε μια περίοδο νέας επίθεσης από την κυβέρνηση της ΝΔ, κατακερματισμού της Αριστεράς, έλλειψης ενός ελπιδοφόρου, μετωπικού κομμουνιστικού προγράμματος, αλλά και με σημάδια νέων κοινωνικών αναστατώσεων που θα αναζητήσουν καινούρια πολιτική προοπτική.

Σε Δελτίο Τύπου που εξέδωσε καλεί σε Παναττική Συνέλευση, την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου, προχωρά σε συνελεύσεις σε κλάδους, γειτονιές της Αττικής και σε πόλεις της χώρας, που θα καταλήξουν σε πανελλαδική διαδικασία, ενώ θα παρέμβει με κοινή ανακοίνωση, αφίσα και ενιαίο μπλοκ στις διαδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Παράλληλα, ετοιμάζεται εισηγητική προγραμματική πολιτική πρόταση, καθώς και πρόταση προσωρινών οργανωτικών αρχών, μέχρι την πανελλαδική διαδικασία που θα καταλήξει μετά από μια μεγάλη και ανοιχτή προγραμματική και πολιτική συζήτηση. Όπως αναφέρεται στο Δελτίο Τύπου:

Ο Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων θα πραγματοποιήσει παναττική συνέλευση την Τετάρτη 13/11, στην οποία καλεί τους συντρόφους και συντρόφισσες που ενδιαφέρονται για το εγχείρημα να συμμετέχουν για να γίνει το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση ενός μαζικού πόλου συσπείρωσης κομμουνιστικών ρευμάτων προς μια ενωτική οργάνωση, που θα ανοίξει το δρόμο για το κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα της εποχής μας. Στη συνέλευση θα συζητηθούν από τους συμμετέχοντες βασικά στοιχεία πολιτικής – προγραμματικής πρότασης, η διαμόρφωση θέσεων για τις πολιτικές εξελίξεις, καθώς και η ανάδειξη προσωρινού συντονιστικού.

Αντίστοιχες συνελεύσεις θα πραγματοποιηθούν το επόμενο διάστημα και τοπικά σε άλλες πόλεις καθώς και θεματικά για το χώρο της εργασίας, της αυτοδιοίκησης και της νεολαίας σε μια πορεία πανελλαδικής συγκρότησης με στόχο α) τη συμβολή στη συγκρότηση μιας ευρύτερης εναλλακτικής, ενωτικής, μετωπικής πολιτικής απάντησης ενάντια στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική και στα αδιέξοδα του νέου δικομματισμού, β) την ανάδειξη της ανάγκης για μια σύγχρονη πρόταση για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας.

Ο Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων καλεί επίσης σε μια μαζική, ενωτική παρουσία με κοινό μπλοκ στην πορεία του Πολυτεχνείου στις 17/11.

* Ο Συντονισμός αποτελείται από 5 οργανώσεις με αναφορά στον επαναστατικό μαρξισμό. Πρόκειται για το σύλλογο για τη διάδοσή του μαρξισμού Γ.Κορδάτος, που αποσπάστηκε από το ΚΚΕ στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Την κίνηση Εργατικός Αγώνας που αποσπάστηκε από το ΚΚΕ το 2012. Οι δύο προηγούμενες ομάδες κινούνται στα πλαίσια αποφάσεων παλαιότερων συνεδρίων του ΚΚΕ και συγκεκριμένα στην κατεύθυνση της Αντιϊμπεριαλιστικής Αντιμονοπωλιακής Δημοκρατικής Ενότητας. Η Παρεμβαση, οργάνωση που δημιουργήθηκε από το τμήμα της ΚΟΕ που παρέμεινε εκτός ΣΥΡΙΖΑ μετά την αποχώρηση του Αλέκου Αλαβανου και έχει Μαοϊκές ρίζες. Την ΑΡιστερή ΑΝασύνθεση που προέρχεται από την ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραιος Β Πανελλαδική και τις αριστερές συσπειρώσεις φοιτητών με Αλτουσεριανες καταβολές. Και τέλος την Αναμέτρηση που προέρχεται από το ΝΑΡ και τη νεολαία Κομμουνιστική Απελευθερωση, οργανώσεις που αποσπάστηκαν από το ΚΚΕ το 1989, όταν το τελευταίο συνεργάστηκε στα πλαίσια του ενιαίου Συνασπισμού  με τη ΝΔ στην κυβέρνηση Τζανετάκη, με στόχο την παραπομπή του Α.Παπανδρέου στο ειδικό δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά.

  Η κίνηση του Συντονισμού δεν έχει διαφύγει από την προσοχή και την κριτική του ΚΚΕ, το οποίο σε πρόσφατη ΚΟΜΕΠ έχει αναφερθεί στις οργανώσεις αυτές διεξοδικά στα πλαίσια του αγώνα ενάντια στον οπορτουνισμό.

Read Full Post »

Μια «εκλογική» πρόταση

Η πρόταση που ακολουθεί προϋποθέτει την ορθότητα μιας θεωρητικής παραδοχής: η Αριστερά, από την μεγαλύτερη, οργανωτικά και εκλογικά, συνιστώσα της το ΚΚΕ, μέχρι και τις πιο «αμελητέες» εκδοχές της, το ΕΕΚ και την ΟΚΔΕ, αφού περάσουμε από τις υπολογίσιμες ΑΝΤΑΡΣΥΑ ( ή ΑΝΤΑΡΣΙΑ) και την ΛΑΕ, όλες λοιπόν οι οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς δεν είναι παρά οι μηχανισμοί της. Ας μου επιτραπεί να μην κατατάξω στην Αριστερά τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι λόγω του ρεφορμιστικού και τυχοδιωκτικού παρελθόντος του, όσο λόγω του αδιαμφισβήτητου φιλοκαπιταλιστικού και φιλοϊμπερια-λιστικού παρόντος του. Επίσης δεν νομίζω ότι μπορούν να συγκαταλεχθούν στην Αριστερά η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, το ΜΕΡΑ25 και το ΕΠΑΜ καθώς από τις διακηρυγμένες αρχές τους κατατάσσονται στον μεσαίο κοινωνικά χώρο και τα πολιτικά τους προτάγματα δεν είναι σοσιαλιστικά.

Και τι εννοώ με αυτό το η Αριστερά δεν είναι παρά οι μηχανισμοί της; Εκλογικοί μηχανισμοί – γραφειοκρατία – κομματικοί υπάλληλοι – επαγγελματικά στελέχη; Όλα αυτά αλλά και κάτι πολύ – πολύ σημαντικότερο. Ο Α. Γκράμσι προσδιόριζε ότι η πολιτική πράξη – που διαμεσολαβείται από τα πολιτικά κόμματα- απαιτεί τρία συστατικά: την ηγεσία, τα ενδιάμεσα στελέχη και τους οπαδούς. Μηχανισμό λοιπόν αποκαλώ τα ενδιάμεσα στελέχη.

Read Full Post »

Για μια άλλη (αισιόδοξη) ανάγνωση του εκλογικού αποτελέσματος!

Από Ανδρέας Ζαφείρης 28/05/2019

 

Ο κόσμος της Αριστεράς, σε όποιο συλλογικό υποκείμενο και εάν (ή δεν) ανήκει, ότι και εάν ψήφισε (ή δεν ψήφισε), είναι, από προχθές βράδυ, μουδιασμένος. Ή απογοητευμένος ή και τρομαγμένος. Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ένα ισχυρό shock!

Α: Είναι ο Λαός ένα Τέρας;

Διαβάζοντας σχόλια και ανακοινώσεις αναρωτιέσαι:  Άραγε μεταμορφώθηκε η ελληνική κοινωνία σε ένα (ακρο)δεξιό τέρας, με μνήμη χρυσόψαρου, που επιλέγει για σωτηρία την οικογένεια Μητσοτάκη, για ευρωβουλευτές τον Γεωργούλη και τον Λαγό, για δημάρχους νονούς της Μαφίας, δίνει ανάσα ζωής στο κόμμα των Τσοχατζόπουλων, βάζει στην ευρωβουλή ένα πλασιέ χειρόγραφων του Ιησού, ενώ, από την άλλη, περιορίζει την επιρροή του «εμείς σας τα λέγαμε» ΚΚΕ, εξαφανίζει τη «τίμια» ΛΑΕ και τους «μοναδικούς αντάρτες» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τους βάζει πιο κάτω από το κόμμα του Ψηνάκη;

Που πήγε, άραγε, εκείνη η κοινωνία που από το 2010 έως το 2015 έβγαινε κατά εκατοντάδες χιλιάδες στις πλατείες και τις απεργίες ή έστελνε μήνυμα ανυπακοής στην Ευρώπη, με το δημοψήφισμα;

Αχάριστοι, ηλίθιοι, νεοφιλελέδες, φασίστες, ρατσιστές και άλλες τέτοιες κατηγορίες (υπο)πολιτών κυκλοφορούσαν, πλειοψηφικά, ανάμεσά μας και δεν το είχαμε καταλάβει; Θλίψη, θλίψη, θλίψη!(;)

Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι;

Read Full Post »

«Ἄτιμον εἶναι τόν ἐν στάσει τόν δῆμον μηδετέρας μερίδος γενόμενον»

 Πιστεύω πως ενόψει του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών πρέπει να συζητήσουμε κάποια θεμελιώδη πράγματα ως πολιτικά όντα. Στην Αριστερά στην οποία δεν συγκαταλέγω τον ΣΥΡΙΖΑ, διαμορφώνονται δύο στάσεις. Πρώτον το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΛΑΕ στηρίζουν τους πέντε υποψήφιους δήμαρχους της Λαϊκής Συσπείρωσης (πρόσκειται στο ΚΚΕ ) που πέρασαν στο δεύτερο γύρο. Δεύτερη στάση είναι η λεγόμενη στάση της ψήφου κατά συνείδηση, κυρίως σε περιπτώσεις όπου οι δύο πλευρές ανήκουν σε συστημικές δυνάμεις ( ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ ). Στην ψήφο κατά συνείδηση δεν μπορούμε να συμπεριλάβουμε τη στάση του ΚΚΕ, της πλευράς της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που πρόσκειται στο ΝΑΡ, του μ-λ χώρου, καθώς και άλλων μικρότερων συνιστωσών της Αριστεράς που έχουν κομμουνιστική αναφορά.

 Είναι ολοφάνερο ότι τόσο ο πρώτος όσο και δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών ( κυρίως ο δεύτερος ) χρησιμοποιήθηκαν και θα ξαναχρησιμοποιηθούν σαν εργαλεία για την εξαγωγή  συμπερασμάτων δημοσκοπικού χαρακτήρα.  Όταν μάλιστα βρισκόμαστε ένα μήνα πριν τις κοινοβουλευτικές εκλογές είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η προεκλογική συγκυρία τις επιβάλλει σαν πολιτικά όπλα πρώτου μεγέθους. Βεβαίως δεν πρέπει καθόλου να υποτιμάται ο αυτόνομος ρόλος των τοπικών εκλογών καθώς οι νικητές της επαύριον ή και της προηγούμενης Κυριακής θα κληθούν να διαχειριστούν τεράστια κρατικά κονδύλια, κυρίως κοινοτικής προέλευσης, προς όφελος φυσικά του μεγάλου κεφαλαίου και των ξένων επενδυτών.

 Η πολιτική ως συνέχεια του πολέμου με άλλα μέσα, σε μια αντιστροφή του περίφημου «ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα» που αποδίδεται στο Λένιν,  επιβάλλει όπως λέει και ο νόμος του Σόλωνα στην επικεφαλίδα του άρθρου, να παίρνει ο πολίτης θέση ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα της εμφύλιας διαμάχης. Στην περίπτωση μας όμως διαμορφώνεται από τις δύο πλευρές μια καρικατούρα εμφυλίου. Όχι ότι δεν έχει σημασία για τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα ποιος θα διαχειριστεί την εξουσία και τα οφέλη που απορρέουν από την διαχείρισή της. Οι εμφύλιοι όμως δεν γίνονται για την διαχείριση της εξουσίας αλλά για την αποκλειστική κατοχή της!

Read Full Post »

Μία αυτοκριτική και ένας επαναπροσανατολισμός.

 

 Ολοκληρώθηκε ακόμη μια πράξη αυτού που αποτελεί το πρώτο μεταμοντέρνο πραξικόπημα στην σύγχρονη ελληνική ιστορία, μία εκδοχή της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ο καλύτερος διαχειριστής των συμφερόντων του Ιμπεριαλισμού στη χώρα μας. Ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή με 153 ψήφους η εισδοχή της ¨Βόρειας Μακεδονίας¨ στο ΝΑΤΟ.

 Επειδή όμως στον τίτλο μιλάω για αυτοκριτική και επαναπροσανατολισμό πρέπει να  εξηγηθώ. Μετά το 2000 άρχισα να αντιλαμβάνομαι την πολιτική με όρους πραγματιστικούς. Κάνω πολιτική σήμαινε κάνω αποτελεσματική πολιτική, πολιτική που
παράγει ιδεολογικές μεταβολές στο κοινωνικό σώμα και αλλαγή πολιτικών συσχετισμών.

Read Full Post »

Μήπως πρέπει να ξανασκεφτούμε την συμμετοχή μας στις Ευρωεκλογές;

  Φίλες και φίλοι, σύντροφοι και συντρόφισσες, θα δεχτούμε να συμμετάσχουμε σ΄αυτές τις ευρωεκλογές για μια τέτοια Ευρωβουλή;

  Πιστεύω πως όλα έχουν και τα όρια τους. Δεν φτάνει που αυτό το μαγαζάκι χρησιμεύει ως φύλο συκής για το περίφημο δημοκρατικό έλλειμμα της Ε.Ε.! Την Ε.Ε. στην οποία αποφασίζουν σχεδόν για τα πάντα θεσμοί ανεξέλεγκτοι από τους πολίτες, όπως η Ε.Κ.Τ., η Κο-μισιόν, το Γιούρογκρουπ και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Θεσμοί στους οποίους κυριαρχούν οι μεγάλες χώρες και βεβαίως υπερισχύουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών.

  Η Ευρωβουλή χρησιμεύει σχεδόν μόνο για να βγάζει ψηφίσματα και να εκλέγει τον Πρόεδρο της Ε.Ε.. Οι ευρωβουλευτές είναι  φιμωμένοι καθώς τους επιτρέπεται να μιλήσουν μόνο για δυο ολόκληρα λεπτά κι αυτό δια ροπάλου. Η Ευρωβουλή είναι συνήθως αδειανή εκτός κι αν πρόκειται να βγουν ψηφίσματα όπως εκείνο το επαίσχυντο, που εξίσωνε το Ναζισμό με τον Κομμουνισμό! 

Read Full Post »

Η στρατηγική και η τακτική του εργατικού κινήματος. Κάποιες σκέψεις με αφορμή τη νίκη του ακροδεξιού Μπολσονάρου στη Βραζιλία.

  Η αποχή και η απογοήτευση είναι στην πραγματικότητα οι νικητές της σκληρής κατά τ΄άλλα εκλογικής αναμέτρησης στη Βραζιλία, ανάμεσα στον νοσταλγό της βραζιλιάνικης χούντας, «αντισυστημικό», ακραία νεοφιλελεύθερο, Μπολσονάρου και τον ηγέτη του κόμματος των εργατών Φερνάντου Αντάτζι, διάδοχο της Ρούσεφ και του Λούλα στην ηγεσία του  σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.

 Είναι η αποχή και η απογοήτευση εκατομμυρίων λαϊκών ανθρώπων από την μακρόχρονη σοσιαλνεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση ενός κόμματος που ήρθε για άλλα κι άλλα μας έφερε, όπως και ο καθ΄ημάς ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα με καταβολές στην επαναστατική

Read Full Post »

Οι πορείες και το συλλαλητήριο στη Δ.Ε.Θ.

 

  Οι φετινές κινητοποιήσεις στη Δ.Ε.Θ. ανήκουν σε δύο διαφορετικές κατηγορίες. Είναι οι συνηθισμένες κινητοποιήσεις μιας διασπασμένης Αριστεράς, που έχουν πάρει τον τελετουργικό χαρακτήρα ενός ετήσιου ραντεβού. Μιας Αριστεράς που ενώ διεκδικεί τα αυτονόητα παίζει μπάλα με τρεις, τέσσερεις ομάδες ενάντια στην αντίπαλη ομάδα. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει η διαδήλωση – συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Η κατάσταση στην Αριστερά είναι λίγο πολύ γνωστή. Το ενδιαφέρον στράφηκε στην πορεία των μακεδονικών σωματείων.

  Τα μακεδονικά σωματεία είχαν εκδόσει τρία προσκλητήρια με σημείο συνάντησης το σήμα κατατεθέν τέτοιου είδους συγκεντρώσεων, το Λευκό Πύργο. Οι πρωταγωνιστές λίγο ως πολύ γνωστοί, εργολάβοι του εθνικισμού και της θρησκοληψίας, γραφικοί επίδοξοι πολιτευτές και εθνοσωτήρες, τηλεπερσόνες, Χρυσαυγή. Ο «λαός», μια μεσαία τάξη που σηκώθηκε από τον καναπέ, πήρε την πλαστική σημαία και κατέβηκε στην παραλία (ή ανέβηκε από την υπόλοιπη Ελλάδα) με τη γυναίκα και τα παιδιά. Μια μεσαία τάξη που χτυπήθηκε σκληρά οχτώ χρόνια από τα μνημόνια δεξιά, κεντρώα και «αριστερά».

  Πολύ λιγότεροι από τα πρώτα συλλαλητήρια του Γενάρη, ωστόσο μαζικοί και υπολογίσιμοι. Υπολογίσιμοι από ποιον; Τα κανάλια, κυβερνητικά και αντικυβερνητικά τους έθαψαν. Δημοσιογράφος της κυβερνητικής Αυγής βγήκε και τους βάφτισε «φέϊκ νιουζ». Η Ν.Δ. απούσα. Ο Σαμαράς απών. Ο Λεβέντης απών. Ο Θεοδωράκης απών. Νομίζω ότι ούτε η κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσαυγής ήταν στο συλλαλητήριο.

Read Full Post »