Η πρόταση που ακολουθεί προϋποθέτει την ορθότητα μιας θεωρητικής παραδοχής: η Αριστερά, από την μεγαλύτερη, οργανωτικά και εκλογικά, συνιστώσα της το ΚΚΕ, μέχρι και τις πιο «αμελητέες» εκδοχές της, το ΕΕΚ και την ΟΚΔΕ, αφού περάσουμε από τις υπολογίσιμες ΑΝΤΑΡΣΥΑ ( ή ΑΝΤΑΡΣΙΑ) και την ΛΑΕ, όλες λοιπόν οι οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς δεν είναι παρά οι μηχανισμοί της. Ας μου επιτραπεί να μην κατατάξω στην Αριστερά τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι λόγω του ρεφορμιστικού και τυχοδιωκτικού παρελθόντος του, όσο λόγω του αδιαμφισβήτητου φιλοκαπιταλιστικού και φιλοϊμπερια-λιστικού παρόντος του. Επίσης δεν νομίζω ότι μπορούν να συγκαταλεχθούν στην Αριστερά η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, το ΜΕΡΑ25 και το ΕΠΑΜ καθώς από τις διακηρυγμένες αρχές τους κατατάσσονται στον μεσαίο κοινωνικά χώρο και τα πολιτικά τους προτάγματα δεν είναι σοσιαλιστικά.
Και τι εννοώ με αυτό το η Αριστερά δεν είναι παρά οι μηχανισμοί της; Εκλογικοί μηχανισμοί – γραφειοκρατία – κομματικοί υπάλληλοι – επαγγελματικά στελέχη; Όλα αυτά αλλά και κάτι πολύ – πολύ σημαντικότερο. Ο Α. Γκράμσι προσδιόριζε ότι η πολιτική πράξη – που διαμεσολαβείται από τα πολιτικά κόμματα- απαιτεί τρία συστατικά: την ηγεσία, τα ενδιάμεσα στελέχη και τους οπαδούς. Μηχανισμό λοιπόν αποκαλώ τα ενδιάμεσα στελέχη. (περισσότερα…)
ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΑΤΟΣ 