Κεραυνός AUKUS ή Αφγανιστάν Νο2;

Νοόσφαιρα:Η Αχανής Άϋλη Φυλακή του Sapiens. Από terrapapers.com

Η ανακοίνωση της δημιουργίας της AUKUS ή αλλιώς της στρατηγικής συνεργασίας Αυστραλίας, Ηνωμένου Βασιλείου και Ηνωμένων Πολιτειών, από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάϊντεν, στην αρχή της εβδομάδας που φεύγει έπεσε σαν κεραυνός στην διεθνή ειδησεογραφία αλλά και στις διεθνείς σχέσεις. Έπρεπε όμως; Και αν όχι τι σημαίνει η καινούργια στρατηγική συμμαχία;

Ο στρατηγικός αναπροσανατολισμός των ΗΠΑ που είχε ξεκινήσει από τον πρόεδρο Ομπάμα με προοδευτικό πρόσημο και συνεχίστηκε με εθνικιστικό παραλήρημα από τον πρόεδρο Τραμπ, φαίνεται ότι παίρνει σάρκα και οστά από ένα πρόεδρο που δυσφημίστηκε και συνεχίζει να δυσφημίζεται σαν δειλός και προδότης από το εγχώριο κατεστημένο των ΗΠΑ. Ωστόσο η πολιτική είναι η ίδια: οι ΗΠΑ αποσύρονται από μέτωπα που οι αντίπαλοι είναι γέννημα θρέμμα της εποχής Μπους / Κλίντον, παιδιά της CIA, όπως οι Ταλιμπάν και το Ισλαμικό Κράτος, και επικεντρώνονται στο κύριο μέτωπο που είναι η αντιμετώπιση της ανερχόμενης Κίνας.

Το πρόβλημα Κίνα όμως είναι παράγωγο της εποχής της Παγκοσμιοποίησης, της ανεξέλεγκτης δηλαδή ροής των κεφαλαίων εκεί που οσμίζονται ότι υπάρχει κέρδος. Η Κίνα πρώτα έγινε το διεθνές εργοστάσιο χάρις την ασύγκριτη φτήνια του πειθαρχημένου εργατικού δυναμικού της, την τεράστια εσωτερική αγορά και την πολιτική των ελευθέρων ζωνών εμπορίου που δημιούργησε ο Τενγκσιάο Πινγκ, στα παράλια της Κίνας. Ζώνες στις οποίες δεν ισχύει καμία από τις κατακτήσεις του Κινέζικου Προλεταριάτου. Ζώνες ασυδοσίας και άγριας εκμετάλλευσης από το διεθνές κεφάλαιο πάνω στα εκατομμύρια των αγροτών που τα τραβάει σαν τις μύγες σ αυτές η προοπτική ενός γρήγορου πλουτισμού. Οι μόνοι που πλούτισαν βέβαια ήταν οι Κινέζοι γραφειοκράτες / καπιταλιστές και φυσικά τα διεθνή μονοπώλια.

Η γρήγορη όμως ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Κίνα, χάρις στα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, έφερε και την αυτοπεποίθηση της νέας ανερχόμενης δύναμης του Καπιταλισμού. Στο σημείο αυτό άρχισαν να λειτουργούν τα αμυντικά αντανακλαστικά δυνάμεων που πρωτοστάτησαν στην Παγκοσμιοποίηση, όπως οι ΗΠΑ του Ρόναλντ Ρήγκαν και η Μεγάλη Βρετανία της Μάργκαρετ Θάτσερ. Οι δυνάμεις που εξαπέλυσαν τα παγκόσμια κέντρα του καπιταλισμού κινδυνεύουν να ξεφύγουν από τον έλεγχό τους και να δημιουργήσουν καινούργιους ανταγωνιστές στην διεθνή κυριαρχία. Οι ΗΠΑ μετά το ΄89 ουσιαστικά έμειναν μόνες τους και διαμόρφωσαν ένα μονοπολικό κόσμο. Οι παλιές τους ανταγωνίστριες, Γερμανία και Ιαπωνία, ήταν για καλά δεμένες πολύ καιρό πριν, στο μαντρί που λέγεται ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και ASEAN στην Ανατολή. Οι φτωχοί συγγενείς τους Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία είχαν για καλά υποβιβαστεί σε ρόλο κομπάρσου μετά την κρίση της διώρυγας του Σουέζ, το 1956.

Έτσι οι διαμορφωτές της Νέας Τάξης Πραγμάτων από θιασώτες της Pax Americana και του Νεοφιλελευθερισμού «βλέπουμε» εμβρόντητοι να επιστρέφουν στην παλιά καλή σχολή του Απομονωτισμού και του Ιμπεριαλισμού των εθνών – κρατών. Αποτελεί πραγματικό σοκ τόσο για αυτούς όπως τα παιδιά της Σχολής του Σικάγο και του Τέλους της Ιστορίας όσο και για τους πολέμιους της Παγκοσμιοποίησης σε διεθνή κλίμακα, η επιστροφή στην εποχή των κανονιοφόρων και του ανταγωνισμού των πολεμικών εξοπλισμών. Οι πρώτοι όπως ο Πρόεδρος Μακρόν και η νέα ηγεσία που θα προκύψει από τις εκλογές στη Γερμανία, μάλλον ψάχνονται για ρόλο στην «καινούργια» εποχή. Οι δεύτεροι αναγκαστικά θα επιστρέψουν στα εθνικά τους μαντριά.

Η αναδίπλωση της Αντιπαγκοσμιοποίησης στο αντιεμβολιστικό κίνημα, προκαλεί μάλλον γέλια αλλά είναι πραγματικά επικίνδυνη για όλους μας. Η αναδίπλωση όμως της «μόνης» Υπερδύναμης σε ρόλο ισότιμο δίπλα στο ξεδοντιασμένο λιοντάρι της Γηραιάς Αλβιώνος με στόχο τον περιορισμό των ηγεμονικών φιλοδοξιών του Πεκίνου, προκαλεί τεράστιους τριγμούς στο σύνολο του ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος από το ΄45 και μετά. Η κίνηση Μπάϊντεν αφήνει εκτός σχεδιασμού τη Γαλλία αλλά και τη Γερμανία. Ποιος θα είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ στη «Νέα Εποχή»; Ο «ανισόρροπος» Τραμπ μας είχε προϊδεάσει: βγάλτε τα πέρα μόνοι σας: δεν θα πληρώνουμε (οι Αμερικάνοι δηλαδή) την ασφάλειά σας και εσείς θα μας κλέβετε ήσυχα – ήσυχα θέσεις εργασίας. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να θεωρήσουμε ότι οι κινήσεις του Αμερικανού Προέδρου αφορούν στενά τη ζώνη του Ειρηνικού! Αλλά και εκεί η συμμαχία με την Αυστραλία, τι σκέψεις θα προκαλεί άραγε στην ιθύνουσα τάξη της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, της Νέας Ζηλανδίας, των υπόλοιπων Ασιατικών Τίγρεων και γιατί όχι της Εθνικιστικής Κίνας (Ταϊβάν);

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας μπορεί να μην είναι πια το υπόδειγμα του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που ήταν την εποχή της Πολιτιστικής Επανάστασης, ωστόσο δεν έχει περάσει το κρίσιμο σημείο που την οδηγεί στην εποχή του Ιμπεριαλισμού. Το οικονομικό της μέγεθος είναι εν πολλοίς μια φούσκα, με χυδαίους οικονομικούς όρους, και βασίζεται στις ξένες επενδύσεις των πραγματικών Ιμπεριαλιστών. Η αύξηση της πραγματικής διαπραγματευτικής δύναμης του Κινεζικού Προλεταριάτου, η ιλιγγιώδης αύξηση των μισθών, έχει φρενάρει για τα καλά την απότομη αύξηση του Κινέζικου Καπιταλισμού. Η πρόσφατη εγκατάλειψη του περιορισμού των γεννήσεων από τον Κινέζο Πρόεδρο Σίτσι Πινγκ και η πριμοδότηση τους αποτελεί ομολογία της πτώσης του ποσοστού υπεραξίας που αποσπάται από τους Κινέζους Εργάτες. Η εξαγωγή κεφαλαίου από την Λ.Δ. της Κίνας και η επένδυση του στο εξωτερικό είναι πραγματική αλλά υπολείπεται πολύ από τις δυτικές επενδύσεις σαν υπολογίσιμος παίκτης στη διεθνή οικονομία. Το ίδιο και το μέγεθος των Κινεζικών κρατικών κολοσσών (όπως και των Ρωσικών) βρίσκονται στον πάτο του διεθνούς μονοπωλιακού ανταγωνισμού. Το πολύ πολύ να μιλήσουμε για ένα κουρελή Ιμπεριαλισμό όπως για την Ιταλία των αρχών του 20ου αιώνα. Η Παγκοσμιοποίηση, αν και βαριά λαβωμένη, από την Αμερικανικό και Βρετανικό εθνικισμό, εξακολουθεί να βρίσκει νέα πεδία επεκτατικής πολιτικής στην Ινδία, τη Νοτιοανατολική Ασία και πολύ πρόσφατα στην υποσαχάρια Αφρική.

Η Κίνα όμως, όπως και η Ρωσία, διαθέτει μια στιβαρή εθνικιστική ηγεσία που δεν υπέκυψε στις σειρήνες του Αμερικανόπνευστου εκδημοκρατισμού. Κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα τεράστιο οικονομικό και επιστημονοτεχνικό άλμα την εποχή που ο Ιμπεριαλισμός τη χρησιμοποιούσε σαν πηγή φτηνού εργατικού δυναμικού και τώρα είναι δύσκολο να ξαναβάλουν το τζίνι των παραγωγικών δυνάμεων που οι ίδιοι εξαπέλυσαν στο λυχνάρι. Η Λ.Δ. της Κίνας μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να αναπτύξει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας και έχει εξασφαλίσει ένα ανθρώπινο επίπεδο επιβίωσης για τον πληθυσμό της. Από αυτή την άποψη και παρά το τεράστιο μέγεθος της, η Λ.Δ. της Κίνας δεν αποτελεί εξαίρεση στον ανεπτυγμένο κόσμο. Και το σημαντικότερο δεν κινδυνεύει από αποσταθεροποίηση που τόσο θα ήθελε η αγαπημένη μας Δύση. Ο δρόμος όμως για τον Ιμπεριαλισμό είναι μακρύς και περνάει από κάτι που αναγκαστικά θα μοιάζει με τη Γαλλική ήττα από τους Πρώσους στο Σεντάν το 1870 και την Τσαρική πανωλεθρία στην Τσουσίμα το 1905 από το Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό. Μέχρι τότε τα πράγματα στην διεθνή πολιτική κονίστρα μάλλον θα είναι αντίστροφα για το ποιος κινδυνεύει από ποιον, απ΄ότι διακηρύσσει ο Αμερικάνικος Ιμπεριαλισμός δια στόματος Προέδρου Μπάϊντεν!

Read Full Post »

H κληρονομιά του Μίκη

Ο Μίκης μιλάει στην συγκέντρωση στο Σύνταγμα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, στις 4/02/2018. Από Metrosport Team

Ο Μίκης με την τελευταία του πολιτική πράξη, με την επιστολή του προς τον γ.γ. του Κ.Κ.Ε., Δημήτρη Κουτσούμπα, στις 5/10/2020, δεν λειτούργησε σαν πιστός κάποιας θρησκείας, έστω κοσμικής, καλώντας τον παπά να τον μεταλάβει και να του δώσει άφεση αμαρτιών. Ούτε ενεχείρισε στο συγκεκριμένο κόμμα την κληρονομιά του και τα δικαιώματα πάνω σ΄αυτήν, όπως κάνουν κάποιοι που λίγο πριν το τέλος τους αφήνουν την περιουσία τους στην εκκλησία μπας και συγχωρεθούν. Γιατί η κληρονομιά του Μίκη είναι πολύ μεγάλη για να τη διαχειριστεί ένα κόμμα ή μια μερίδα ανθρώπων. Η κληρονομιά του Μίκη ανήκει σε όλο το λαό και στους λαούς όλου του πλανήτη. Γιατί ο Μίκης ήταν πάνω από όλα ενωτικός, πάνω από το δικό του στενό προσωπικό ή κομματικό συμφέρον. Ακόμη και όταν δίχαζε!

Ο Μίκης ήταν όλα και τίποτα. Ήταν πάνω απ΄όλα ελεύθερος και γιαυτό πάλεψε σε όλη του τη ζωή. Έφυγε σαν κομμουνιστής γιατί έτσι επέλεξε. Ανήκε σε μια μερίδα του Ελληνικού λαού, αυτή που αγωνίστηκε ενάντια στους κατακτητές. Τη μερίδα που οι «νικητές» του εμφύλιου ονόμαζαν μέχρι τον μαύρο Ιούλιο του ΄74 κομμουνιστοσυμμορίτες. Αγωνίστηκε κάτω από το λάβαρο του Κ.Κ.Ε. γιατί ήταν το κόμμα που ένωσε τον Ελληνικό λαό στο Ε.Α.Μ. και οργάνωσε το θαύμα της Αντίστασης. Ήταν όμως και ενάντια στις διχαστικές πολιτικές που τον ανάγκασαν το Γενάρη του ΄73 να στραφεί στη «λύση Καραμανλή». Κάποιοι, ανάμεσα σ΄αυτούς κι εγώ, δεν του συγχωρέσαμε τότε αυτή την επιλογή. Όπως και την άλλη, να συνταχθεί με την «επάρατη» δεξιά στη διάρκεια του «βρώμικου» ΄89. Ο Μίκης όμως δεν φοβόταν να βρεθεί μόνος ή να διχάσει. Γιατί πάνω απ΄όλα ήταν πολιτικός άνθρωπος και πρέπει να του το αναγνωρίσουμε αυτό. Ακόμη και όταν δεν συμφωνούσαμε μαζί του.

Η τελευταία φορά που λειτούργησε έτσι ήταν στα μεγάλα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, στις 4 Φλεβάρη του ΄18. Με εκείνο το τρομακτικό, για εμάς τους αριστερούς, «Καλοί μου Έλληνες, αδέρφια μου, φασίστες, ρατσιστές, τρομοκράτες, αναρχικοί, τραμπούκοι», με το οποίο άρχισε το λόγο του προς την τεράστια μάζα που τον άκουγε. Το τι άκουσε ο Μίκης για αυτή του την πράξη δεν λέγεται! Κι όμως πάνω απ΄όλα στάθηκε ο Μίκης που όλοι ξέρουμε. Ελεύθερος να πει αυτό που εκείνος έκρινε σωστό. Για το λαό και τη χώρα.

Κι αν πραγματικά υπάρχει κάποια κληρονομιά να διεκδικήσει κάποιος είναι αυτή. Παλέψτε, παλέψτε ακόμη και όταν είστε μόνοι. Παλέψτε γιαυτό που νομίζετε σωστό. Μα γιαυτό πρέπει να μπορέσετε να σταθείτε γερά στα πόδια σας. Να έχετε πίστη στον εαυτό σας. Να είστε ελεύθεροι!

Η υστάτη πράξη του Μίκη Θεοδωράκη

Read Full Post »

Η στάση μας μπροστά σε μια νέα προσφυγική κρίση

SOCIAL MEDIA VIA REUTERS
Δίνουν μωρό σε Αμερικανό στρατιώτη πάνω από το συρματόπλεγμα

Oλόκληρη η Δύση μαζί και η χώρα μας, σαν Πόντιος Πιλάτος, νίπτουν τας χείρας για το τεράστιο ανθρωπιστικό δράμα που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια ολόκληρης της «πολιτισμένης» ανθρωπότητας στο αεροδρόμιο της Καμπούλ. Χιλιάδες Αφγανοί που πίστεψαν στις διαβεβαιώσεις της Αμερικής και των συμμάχων της για τον εκσυγχρονισμό της χώρας τους, τρέχουν τώρα πανικόβλητοι να φύγουν απ΄αυτή καθώς έχουν αμέτρητους λόγους να φοβούνται ότι θα είναι τα εξιλαστήρια θύματα της οργής του Αφγανικού λαού για τα εγκλήματα των δυτικών Ιμπεριαλιστών. Ο αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν κυνικά ομολογεί ότι μπορεί να υπάρξουν και Αμερικανοί πολίτες θύματα στην προσπάθεια εκκένωσης της χώρας. Οι Ταλιμπάν εμφανίζονται ενοχλημένοι με την παράταση της παραμονής του Αμερικανικού στρατού στο αεροδρόμιο της Καμπούλ και επιρρίπτουν τις ευθύνες για το χάος στην Αμερική.

Η Ε.Ε. συσκέπτεται εσπευσμένα καθώς αυτό που την απασχολεί άμεσα είναι το προσφυγικό τσουνάμι που αναμένεται από ώρα σε ώρα να «χτυπήσει» την ευημερία των Ευρωπαίων αλλά στην πραγματικότητα να βλάψει εκλογικά τα κόμματα που είναι υπεύθυνα για την κατάσταση που επικρατεί στο Αφγανιστάν και είναι υπέρ μιας ανθρωπιστικής διαχείρισης του προσφυγικού, κυρίως Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθερους και το Λαϊκό Κόμμα. Αυτή τη στιγμή όλοι είναι υπέρ μιας Ευρώπης φρουρίου και προσπαθούν να πετάξουν το μπαλάκι στο Σουλτάνο Ερντογάν που κι αυτός όμως έχει τα δικά του εσωτερικά προβλήματα.

Μπροστά στη διαφαινόμενη προσφυγική κρίση η χώρα μας δεν ξεχωρίζει από τις πανικόβλητες οσίες παρθένους της Γηραιάς Ηπείρου. Ο υπουργός «προστασίας» του πολίτη κος Χρυσοχοΐδης και ο υπουργός εθνικής άμυνας κος Παναγιωτόπουλος επιθεώρησαν το «τείχος» στον Έβρο και διαβεβαίωσαν τον Ελληνικό λαό ότι είμαστε προετοιμασμένοι από τυχόν εργαλειοποίηση του προσφυγικού για δεύτερη φορά από τον κύριο Ερντογάν. Μόνο που και η χώρα μας συμμετείχε στην επιχείρηση εκσυγχρονισμού του Αφγανιστάν και δεν είναι μόνο ο γνωστός διερμηνέας Έλληνας πολίτης, αφγανικής καταγωγής, που συνεργάστηκε με τις ελληνικές δυνάμεις και τώρα βρέθηκε ξεκρέμαστος στο έλεος των Ταλιμπάν. Είναι πολλοί, πάρα πολλοί.

Η χώρα μας και η Ε.Ε. είναι βασικές υπεύθυνες για το δράμα της χώρας της Κεντρικής Ασίας. Και όσο και αν κάποιοι από εμάς πιστεύουμε στην ανθρωπιστική ή ακόμη και την εκπολιτιστική αποστολή μας σ΄αυτή, γεγονός είναι ότι βρεθήκαμε εκεί μετά από απαίτηση της Υπερδύναμης και την πρόθυμη συνεργασία των πολιτικών μας ηγεσιών, τόσο του ΠΑΣΟΚ – ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο λαός μας ο οποίος έχει βιώσει στο πετσί του τη Μικρασιατική προσφυγιά, προϊόν κι αυτή του Μεγαλοϊδεατισμού της άρχουσας τάξης και της υποταγής της στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από τους ξεριζωμένους των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Αρκεί βέβαια να μην εμπιστευτούμε τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης στα χέρια αυτών που τη δημιούργησαν. Η ξενοφοβία, η ισλαμοφοβία και η τουρκοφοβία που εκπέμπουν καθημερινά τα εξωνημένα μέσα μαζικής αλλοτρίωσης δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική κατάσταση άγριας εκμετάλλευσης τόσων και τόσων μεταναστών και προσφύγων που είχαν την ατυχία να πέσουν στα χέρια των Ελλήνων δουλεμπόρων.

Η συμπεριφορά μας απέναντι στη δραματική κατάσταση των Αφγανών το μόνο που πρέπει να αποδείξει είναι τον πολιτισμό μας και την αλληλεγγύη μας απέναντι σε ένα λαό που έχει ταλαιπωρηθεί και εξαπατηθεί αμέτρητες φορέ από τον Ιμπεριαλισμό. Στο χέρι μας είναι!

Read Full Post »

ΑΝΙΚΑΝΟΙ Ή ΑΝΑΛΓΗΤΟΙ; άρθρο του Βασίλη Λιόση

Φωτογραφία από άρθρο του Ημεροδρόμου της 5/08/21: εξαντλημένοι πυροσβέστες σε στιγμή ανάπαυλας στην Εθνική Οδό στη Β.Α. Αττική

Εύκολη η απάντηση του παραπάνω ερωτήματος. Δεν τίθεται ζήτημα ικανότητας.

Γιατί εκεί που «πρέπει» είναι απολύτως ικανοί. Ικανοί στο να χρηματοδοτούν την ολιγαρχία.

Ικανοί στο να σκύβουν το κεφάλι στο ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς και να αγοράζουν τους στρατιωτικούς τους εξοπλισμούς.

Ικανοί στο να φοροαπαλλάσσουν τους εφοπλιστές.

Ικανοί στην άθλια προπαγάνδα τους.

Ικανοί στο να ξεγελάνε τον κόσμο.

Ικανοί στο να φτιάχνουν καλπονοθευτικά συστήματα.

Ικανοί στις μίζες. Ικανοί στην εξαγορά συνειδήσεων.

Ικανοί στην ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών.

Όσον αφορά την κατάσβεση πυρκαγιών και ό,τι σχετίζεται με την προστασία της ζωής του λαού δεν είναι ανίκανοι. Είναι ανάλγητοι. Και είναι ανάλγητοι γιατί το κύριο μέλημά τους είναι η προστασία των συμφερόντων της τάξης τους και γιατί είναι μεγαλωμένοι δίχως να έχουν νιώσει τις καθημερινές αγωνίες του κόσμου.Το ότι είναι ανάλγητοι αποδεικνύεται, εκτός των άλλων, και από το διάγγελμα του Κ. Μητσοτάκη. Ούτε μία στιγμή αυτοκριτικής (δεν είναι η ώρα μας είπε). Μας ενημέρωσε προκλητικά ότι τα δάση θα ξαναγίνουν. Επομένως, δεν χρειάζεται να σκάμε. Το πόσο χρόνο χρειάζεται αυτό, το ότι οι θερμοκρασίες θα ανέβουν κι άλλο, το ότι θα έχουμε πλημμύρες τον χειμώνα, το ότι θα στερηθούμε τις βόλτες στο πράσινο, αυτά και τόσα άλλα τούς είναι απολύτως αδιάφορα. Άλλωστε το σήμα έχει δοθεί από τις στιγμές ανεμελιάς του πρωθυπουργού.

Τι θα μας πουν τις επόμενες ημέρες; Αφού υποκριτικά θα εξάρουν τις προσπάθειες των πυροσβεστών, αυτών δηλαδή που τους έχουν με μισθούς πείνας και δεν ακούνε τα αιτήματά τους για επιπλέον επάνδρωση του σώματος,

Θα μας πούνε:

Ότι οι εμπρησμοί είναι οργανωμένοι.

Ότι φταίει ο καύσωνας.

Ότι φταίει η παγκόσμια κλιματική αλλαγή.

Ότι υπάρχει ατομική ευθύνη για την προστασία των δασών.

Ότι οι άνεμοι δεν ευνοούσαν (άλλωστε ο «στρατηγός άνεμος» κατά Πολύδωρα είναι ο μόνιμος ένοχος).

Ότι σε όλον τον κόσμο υπάρχουν παρόμοια φαινόμενα.

Ότι το πρώτιστο, η ανθρώπινη ζωή, διαφυλάχθηκε.

Όχι ότι πολλά από αυτά δεν ισχύουν αλλά το θέμα είναι τι μέτρα πρόληψης λαμβάνεις ακριβώς επειδή υπάρχουν όλα αυτά. Αυτό είναι το επιτελικό τους κράτος. Αυτή είναι η αριστεία τους. Αυτή είναι η αναλγησία τους.

Η οργή είναι δεδομένη αλλά από μόνη της δεν φτάνει. Πρέπει να μείνουν ζωντανές οι μνήμες. Πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια. Και πρέπει όλα αυτά να μετασχηματιστούν σε κοινωνικούς αγώνες. Μόνον τότε η οργή πιάνει τόπο και παύει να είναι μια μορφή εκτόνωσης.

Read Full Post »

Κάθε δυσκολία και για καλό!

Kατάσβεση πυρκαγιών του Αυγούστου 2017 στην Καλιφόρνια NOAH BERGER / REUTERS

Κάθε δυσκολία και για καλό!

Δεν θα κουραστούμε να το λέμε. Όσο και αν ακούγεται παράταιρο και τραγικό. Κάθε δυσκολία για καλό! Δεν μας ταιριάζει να θρηνούμε. Ίσως να μη μας ταιριάζει και να καταγγέλλουμε. Παρ΄όλο που σαν λαός ασχολούμαστε υπερβολικά πολύ με το τι κάνουν οι άλλοι. Ειδικά οι γείτονες μας. Όποιοι και να είναι αυτοί. Και οι πολιτικοί μας. Δικαιολογημένα για αυτούς. Πάντα στη δυσκολία οι Έλληνες αποδείχτηκαν γενναίοι, εφευρετικοί και κυρίως ενωμένοι.

Αγαπητοί συνέλληνες είναι τραγική η συγκυρία αλλά πρέπει να το βροντοφωνάξουμε εκατό φορές. Πρέπει να φτιάξουμε βαριά εθνική βιομηχανία. Όχι για να γίνουμε ανεξάρτητοι οικονομικά από κάποιους «φίλους» που στα δύσκολα πάντα μας στρίβουν το μαχαίρι στην πληγή. Και για αυτό. Αλλά όχι γιαυτό.

Όχι για να αντιμετωπίσουμε ένα δύσκολο γείτονα που έχει φαντασιώσεις αυτοκρατορικού μεγαλείου και προσπαθεί με συνέπεια μεν αλλά πάντα βυθισμένος μέσα στην ψυχοπάθειά του δε να ανασυστήσει ότι μπορεί από την αυτοκρατορία που είχε πριν εκατό χρόνια. Αλλά και γιαυτό. Αλλά όχι κυρίως γιαυτό.

Η ατυχής περίσταση απέδειξε ότι χρειαζόμαστε πυροσβεστικά αεροπλάνα. Ότι χρειαζόμαστε πυροσβεστικά οχήματα. Με δανεισμούς ενός Beriev, χάλασε κι αυτό, με αναπαλαιώσεις των γέρικων Canadair και ότι άλλο προκύψει δεν προχωράει το πράγμα.

Αλλά και η άλλη διαρκής απειλή εξ ανατολών δεν μπορεί να καλυφθεί με αγορές Rafal, F35, γερμανικών υποβρυχίων και άλλων οπλικών συστημάτων. Όχι γιατί μπαίνουν στη μέση οι μεσάζοντες. Που μπαίνουν και διπλασιάζουν ή και τριπλασιάζουν τις τιμές τους. Όχι γιατί εξαρτιόμαστε από την καλή θέληση των κατασκευαστικών εταιριών που φυσικά πρώτα απ΄όλα θα υπηρετήσουν τις στρατηγικές επιδιώξεις των κρατών που τους ανήκουν. Γιατί οι ΗΠΑ ανήκουν στη Lockheed και η Γαλλία στη Dassault και όχι το αντίστροφο. Και οι εταιρείες αυτές έχουν πελάτες και τους γείτονες με πολύ μεγαλύτερο πορτοφόλι και ανάγκες. Έτσι λειτουργεί το εμπόριο!

Αλλά όχι για αυτό. Αλλά τότε γιατί;

Γιατί μόνο η σχεδιασμένη βιομηχανική παραγωγή μπορεί να εξασφαλίσει ότι θα έχουμε στην ώρα τους πολλά, φτηνά και αποτελεσματικά πυροσβεστικά αεροπλάνα. Πολλά και φτηνά και αποτελεσματικά οπλικά συστήματα. Και βεβαίως τα ανταλλακτικά τους και την τεχνογνωσία τους τη στιγμή που τα χρειαζόμαστε και όχι τη στιγμή που καιγόμαστε! Γιατί πρέπει να το πούμε και αυτό αν είναι να φτάσουμε την ώρα που καιγόμαστε να κάνουμε τέτοιες συζητήσεις τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας σαν έθνος. Κι ας έχουμε τέτοιους λαμπρούς προγόνους!

1o Υ.Γ Όσοι βιαστούν να με κατηγορήσουν για ουτοπία ή για έλλειψη ενσυναίσθησης, θα με αναγκάσουν να τους επιστρέψω βίαια στη δυστοπία που βιώνουμε.

2o Υ.Γ. Όσοι με κατηγορήσουν ότι αυτά μόνο στο σοσιαλισμό μπορούν να γίνουν ή ότι αυτά που λέω είναι κρυφοκομμουνιστικά θα τους απαντήσω με παρρησία ότι έχουν απόλυτο δίκιο και για τις δύο κατηγορίες. Ναι η μεγάλη σχεδιασμένη βιομηχανία δεν μπορεί να γίνει υπό καπιταλιστικό καθεστώς πόσο μάλλον σε καθεστώς βαρύτατης εξάρτησης από τους ιμπεριαλιστές. Ναι ο κομμουνισμός είναι αλφαβητισμός και εξηλεκτρισμός για να θυμηθούμε ένα μεγάλο κομμουνιστή.

Read Full Post »

ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΣΑΝ ΦΑΡΣΑ

Αύριο το απόγευμα, Δευτέρα 12 Ιουλίου, στην Πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο, θα παρουσιαστεί ο «νέος» πολιτικός χώρος «Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης». Κεντρικό πρόσωπο θα είναι ο Κωστής Λαπαβίτσας, πρώην Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος βουλευτής της ΛΑΕ. Στο κείμενο των υπογραφών που στηρίζουν το φορέα διαλόγου θα βρει κανείς πλήθος προσωπικοτήτων της πρώτης φάσης του ΣΥΡΙΖΑ που αρκετοί απ΄αυτούς ακολούθησαν το εγχείρημα της ΛΑΕ, από το χώρο του ΝΑΡ μέχρι και από την πρόσφατη «Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά «.

Αν περισσεύει κάτι στη διακήρυξη για τη συγκρότηση του νέου φορέα είναι οι γενικόλογες εκκλήσεις για ενότητα στον χώρο της Αριστεράς, η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και φυσικά ο «άλλος» δρόμος για μια κοινωνία που είναι εφικτή. Υπενθυμίζουμε ότι ο «άλλος δρόμος» ήταν ανέκαθεν ένα θολό σύνθημα της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας που άφηνε να εννοηθεί ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο κόσμος μας δεν απαιτούν μια κοπιώδη και εκ βάθρων ανατροπή του Ιμπεριαλισμού και το χτίσιμο της σοσιαλιστικής κοινωνίας, ότι δεν είναι όρος εκ των ουκ άνευ για την επιβίωση της ανθρωπότητας αυτή η επαναστατική μετάβαση (Ρόζα Λούξεμπουργκ), αλλά μια άλλη διαχείριση του υπάρχοντος (καπιταλισμού) με γνώμονα μια κοινωνία (ποια;) «πάνω από τα κέρδη» με «κέντρο τον άνθρωπο». Ότι το πρόβλημα είναι ο νεοφιλελευθερισμός αφήνοντας έτσι στο απυρόβλητο τον κεϋνσιανισμό που πρεσβεύουν σε διάφορες εκδοχές του ο Κώστας Λαπαβίτσας και οι φίλοι του.

Φυσικά πληρώσαμε πολύ ακριβά αυτή την αυταπάτη με τη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από μια ανάλογη πορεία που ξεκίνησε στις 15 Μαΐου του 2001, με ακριβώς το ίδιο όνομα, το ίδιο περιεχόμενο και τα ίδια ευχολόγια, την «ενότητα» της αριστεράς και το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης με πολιτικές που θα κάνουν ένα «άλλο κόσμο εφικτό»

http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=2664

Read Full Post »

Ατομική ευθύνη ή συλλογικό καθήκον;

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω όλους εκείνους που μιλούν ένα χρόνο τώρα για διαφόρων τύπων παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είτε πρόκειται για την υποχρεωτικότητα της μάσκας στους δημόσιους κλειστούς χώρους, είτε για την συζήτηση που έχει ανάψει στα «κοινωνικά» δίκτυα για τον κίνδυνο η κυβέρνηση να επιβάλλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Μα αγαπητοί /ες τα εμβόλια για την διφθερίτιδα, την ευλογιά, την μηνιγγίτιδα και τόσα άλλα δεν είναι υποχρεωτικά για τα παιδιά μας; Δεν τρέχετε όλοι κάθε φθινόπωρο να κάνετε το καινούργιο εμβόλιο για τη γρίπη; Αν εξαιρέσουμε μια πολύ μικρή ομάδα «συνειδητών» αντιεμβολιστών, εσείς οι υπόλοιποι γιατί ανησυχείτε; Μήπως και τα υπόλοιπα εμβόλια δεν έχουν παρενέργειες κάποιες φορές; Που μπορεί να είναι και μοιραίες; Μα τι να πούμε ότι η πιθανότητα να πεθάνεις από παρενέργειες του πιο στιγματισμένου Astra Zeneca είναι κάπου μία στο εκατομμύριο, αν το κάνεις, ενώ η πιθανότητα να πεθάνεις από τον κορωνοϊό, αν τον κολλήσεις είναι 3-5%;! Δηλαδή τριάντα με πενήντα χιλιάδες φορές μεγαλύτερη!

Η αγαπητή Λιάνα Κανέλλη, στο άρθρο της στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη, λέει το εξής πολύ απλό: το ζήτημα τελικά είναι η πάρτη μας ή η υγεία του συνόλου; Πρόκειται τελικά για ένα ζήτημα ατομικής ευθύνης ή συλλογικού καθήκοντος; Μα φυσικά, σε μια κοινωνία που ανοίγουν την εκπαίδευση, την εστίαση και τον τουρισμό με κριτήριο την «οικονομική μας επιβίωση» μεταφράστε το σε ατομικό κέρδος των φροντιστών / σχολαρχών, των εστιατόρων και των ξενοδόχων, δηλαδή μιας μειοψηφίας επαγγελματιών, και όχι των μαθητών, των συνεστιαζομένων και των αδειούχων, δηλαδή της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, είναι λογικό όταν επικρατούν τέτοιες αντιλήψεις και ο καθένας να φοβάται περισσότερο να μην πεθάνει από τις παρενέργειες ενός φάρμακου που μ΄αυτή τη λογική γιατί να μη φτιάχτηκε άρπα κόλλα για να κονομήσουν οι λίγοι; Στο σημείο αυτό είναι που πρέπει να παρεμβούμε συλλογικά για να διεκδικήσουμε φτηνά και ασφαλή εμβόλια και να ξεκαθαρίσουμε ιδεολογικά ότι δεν τίθεται θέμα να μην κάνουμε εμβόλιο ή να επιδιώκουμε με αγωνία ετούτη ή την άλλη εταιρεία, παίζοντας έτσι το παιχνίδι του ανταγωνισμού των εταιρειών για μια τεράστια αγορά, που είμαστε εμείς!

Ευθύνη ή καθήκον;

Read Full Post »

Η Μεγάλη Επένδυση

Σε δύο μέρες θα κλείσουν έξι χρόνια από το δημοψήφισμα του 2015. Την 2η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την κυβέρνηση που προέκυψε από την άρνηση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, στο οποίο η ίδια κάλεσε τον ελληνικό λαό να υψώσει ένα μεγάλο ¨ΟΧΙ» στους δανειστές αποικιοκράτες, αυτή την αισχρή και προδοτική κυβέρνηση την μέτρησα με απλές κόκκινες γραμμές που καταλαβαίνει ο καθένας. Μια απ΄αυτές ήταν το ξεπούλημα του Ελληνικού στην γερμανικών και αραβικών συμφερόντων Lambda Dt του αγαπητού κυρίου Λάτση. Και επιμένω ότι είναι ξεπούλημα γιατί το τίμημα που ΘΑ … πληρωθεί ΑΝ … πληρωθεί είναι υποπολλαπλάσιο της αντικειμενικής αξίας εκείνη την εποχή που οι αντικειμενικές είχαν έτσι κι αλλιώς καταρρεύσει.

Μα και η κυβέρνηση των αυθεντικών «μένουμε Ευρώπη», του Κυριάκου Μητσοτάκη, που πανηγύριζε στις 25 Ιουνίου για τα πρώτα λεφτά που μπήκαν στα δημόσια ταμεία από την «επένδυση» και για τη συμβολή της στην αύξηση της απασχόλησης, ας μας απαντήσει στο εξής πολύ απλό: αν μια ελληνική κυβέρνηση χρηματοδοτούσε αυτό το σχέδιο, που εμείς αρνούμαστε σαν αντιπεριβαλλοντικό, αντίθετο στον πολιτισμό και το λαϊκό συμφέρον, αυτό όχι κάποιο άλλο εναλλακτικό, «πράσινο», «κόκκινο» ή οτιδήποτε άλλο, με καζίνα και ουρανοξύστες και μαρίνες και βίλες και ξενοδοχεία, δεν θα κέρδιζε πολλαπλάσια και δεν θα αύξανε στα ύψη την απασχόληση;

Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα ανήκει στο κλαμπ των ισχυρών! Τι να πούμε;

http://dsellar.blogspot.com/2021/07/blog-post_2.html

Read Full Post »

Το 21ο συνέδριο του ΚΚΕ

  Δεν είναι δυνατόν να θεωρείς τον εαυτό σου κομμουνιστή, αριστερό ή προοδευτικό άνθρωπο και να μη σε ενδιαφέρει στο ελάχιστο το συνέδριο του ΚΚΕ. Αν μας ενδιαφέρει να απαλλαγεί η χώρα μας από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά (ΝΑΤΟ, ΕΕ), να λυθεί το Κυπριακό, να προχωρήσει η υπόθεση της ειρήνης, το γυναικείο ζήτημα, τα ζητήματα των ανθρωπίνων / δημοκρατικών δικαιωμάτων, το οικολογικό καθώς και τα οικονομικά /ταξικά αιτήματα τότε μας ενδιαφέρει η στάση, οι θέσεις που θα πάρει οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα στη χώρα μας, πόσο μάλλον το ΚΚΕ, αφού είναι το μεγαλύτερο και ισχυρότερο κόμμα της κομμουνιστικής αριστεράς.

  Οπωσδήποτε ευχόμαστε να επιτύχουν οι εργασίες του 21^ου  συνεδρίου του ΚΚΕ και να βγει δυναμωμένο στην κατεύθυνση της υπεράσπισης και της οργάνωσης των λαϊκών αγώνων για τα καθημερινά προβλήματα, τα ταξικά αιτήματα της εργατικής τάξης, της μαθητικής και σπουδάζουσας νεολαίας, των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου. Εξίσου σημαντικό είναι να πάρει σωστές θέσεις για τα εθνικά μας ζητήματα, τα δημοκρατικά / ανθρώπινα δικαιώματα, το οικολογικό πρόβλημα και το γυναικείο θέμα. Θέματα σημαντικά για τους προβληματιζόμενους και δημοκρατικούς ανθρώπους της χώρας μας είναι η στήριξη των λαών και των ανθρώπων που δέχονται τις συνέπειες της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.  Για τους κομμουνιστές δεν είναι αμελητέα η τακτική και η στρατηγική  που θα πάρει η μεγαλύτερη οργάνωση στο χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς, για να ανοίξει ο δρόμος για το σοσιαλισμό στη χώρα μας και παγκόσμια.

  Τα θετικά της μέχρι στιγμής πορείας του ΚΚΕ είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη που σταθερά επιδεικνύει στον Παλαιστινιακό και τον Κουβανικό λαό καθώς και σε όλους τους λαούς που δέχονται την επίθεση του Ιμπεριαλισμού, η σταθερή άποψη που έχει για τις αρνητικές συνέπειες της ένταξης της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς (ΝΑΤΟ και ΕΕ), η οργάνωση των ταξικών αγώνων μέσω του ΠΑΜΕ, η σωστή στάση του στα εθνικά ζητήματα (Κυπριακό, Αιγαίο) και ειδικότερα στο τεράστιο πρόβλημα που ανέκυψε στα μεγάλα νησιά του ανατολικού Αιγαίου με την διαχείριση του προσφυγικού από τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Η σωστή τακτική στα ζητήματα της πανδημίας, της τηλεκπαίδευσης, της επίθεσης της κυβέρνησης στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

  Κριτική μπορεί να του ασκηθεί για τις θέσεις που είχε και εξακολουθεί να προβάλλει για τα ζητήματα της διακυβέρνησης της χώρας, της διαχρονικής άρνησης του να συνεργαστεί με άλλες αριστερές / κομμουνιστικές οργανώσεις σε κοινά αιτήματα, η  υποβάθμιση μιας σειράς ζητημάτων όπως το γυναικείο και το οικολογικό που αγγίζουν την μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Και τέλος κριτική μπορεί να του ασκηθεί σε μια σειρά από θεωρητικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα του τι πήγε στραβά στην ΕΣΣΔ, του τι είναι και τι δεν είναι ιμπεριαλισμός σήμερα, στα οποία δεν έχει ξεκάθαρες και επιστημονικές θέσεις (κατά τη γνώμη μου).

  Όπως και να΄χει, το γεγονός και μόνο ότι η στάση και οι απαντήσεις που θα δώσει το ΚΚΕ, σε ζητήματα που αφορούν κάθε δημοκράτη σ΄αυτή τη χώρα, είναι σε δημόσια και ανοιχτή συζήτηση, από μόνο του είναι εξαιρετικά θετικό γεγονός. Ας θυμηθούμε το πόσο «ανοιχτά» ήταν τα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όπου το ζήτημα ήταν εκλογή του αρχηγού και όχι βέβαια της κατεύθυνσης του κόμματος. Το κύριο βέβαια είναι το αποτέλεσμα που θα βγει από το 21^ο Συνέδριο και ο τρόπος με τον οποίο θα εφαρμοστεί. Και σίγουρα αυτά δεν μπορεί να μας αφήνουν αδιάφορους.

https://www.rizospastis.gr/static.do?page=%2Fcampaigns%2F21congress%2F21congress.jsp

Read Full Post »