Ποια Ευρώπη;

Καθημερινά μαθαίνουμε τα δράματα των άτυπων μεταναστών λίγο έξω από τα χωρικά ύδατα της Λιβύης. Η Ιταλία του Σαλβίνι και του Μπέμπε Γκρίλο κάνει ότι μπορεί για να τους στείλει στη Μάλτα ή τέλος πάντων να μην πατήσουν τα βρωμοπόδαρά τους στη «γη της επαγγελίας».
Γιατί όμως αυτοί οι δυστυχισμένοι επιμένουν κι ας είναι τόσο σίγουρος ο θάνατος στα νερά της Μεσογείου; Το άρθρο του Χρήστου Φωτιάδη στην Αμαρυσία του Σαββάτου 3/8, δίνει ένα σημαντικό μέρος της απάντησης.
«Στη » μεγάλη ευρωπαϊκή δημοκρατική οικογένεια» του 21ου αιώνα υπάρχει μια χώρα, η Γαλλία » του πνεύματος και του φωτός», η Γαλλία της Μασσαλιώτιδας, που συνεχίζει ανεπιφύλακτα να εκμεταλλεύεται πολλούς αφρικανικούς λαούς, με αποκλειστικό σκοπό το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με πλήρη παραβίαση του ίδιου του «φιλελεύθερου και δημοκρατικού» γαλλικού συντάγματος αλλά και των κανόνων του διεθνούς ελεύθερου εμπορίου.
Σήμερα υπάρχουν 14 αφρικανικές χώρες που εξακολουθούν να υποχρεώνονται από τη «δημοκρατική» Γαλλία να καταθέτουν το 85% των συναλλαγματικών διαθεσίμων τους στη Γαλλική Κεντρική Τράπεζα, η οποία ελέγχεται από το Υπουργείο Οικονομικών. Οι χώρες αυτές πληρώνουν «αποικιακό φόρο» στη Γαλλία, ένα είδος «χρέους» για την «αποπληρωμή της ανάπτυξης» τους από την εποχή της αποικιοκρατίας!
Η Γαλλία του «πνεύματος και του φωτός» διατηρεί την πλήρη κυριαρχία των εθνικών αποθεμάτων αυτών των χωρών από το 1961: Μπενίν (πρώην βασίλειο της Δαχομέης), Μπουρκίνα Φάσο, Γουινέα Μπισσάου, Ακτή Ελεφαντοστού, Μάλι (πρώην Γαλλικό Σουδάν), Νίγηρας, Σενεγάλη, Τόνγκο, Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Τσαντ, Κονγκό – Μπραζαβίλ, Ισημερινή Γουινέα και Γκαμπόν.
Οι υπάκουες στη Γαλλία κυβερνήσεις αυτών των 14 αφρικανικών χωρών υποστηρίζονται με πλουσιοπάροχη ζωή φαραωνικού στυλ, ενώ οι λαοί ζουν την απόλυτη φτώχεια, εξαθλίωση και απελπισία! Αυτή η γαλλική «διαχείριση» επιτρέπει στα αφρικανικά κράτη να έχουν πρόσβαση μόνον στο 15% των δικών τους χρημάτων κάθε χρόνο. Εάν χρειάζονται περισσότερο ξένο νόμισμα ή συνάλλαγμα, πρέπει να δανείζονται με τιμές και τόκους ελεύθερης αγοράς στο 65% των δικών τους χρημάτων που κρατούνται και χρησιμοποιούνται από το Γαλλικό Δημόσιο Ταμείο. »
Αυτό αποτελεί ένα μόνο παράδειγμα » ισότιμων και δημοκρατικών» σχέσεων ανάμεσα σε ένα από τα ευρωπαϊκά έθνη που συναποτελούν την Ευρωπαϊκή Ένωση και κάποια αφρικανικά κράτη που είχαν στο παρελθόν την » ατυχία» να είναι αποικίες του. Δεν θα δούμε σ’αυτό το σημείωμα τι συμβαίνει με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ενωσης. Θα προσθέσουμε μόνο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει, εν είδει φιλευσπλαχνίας, περίπου το 1% του προϋπολογισμού της στην ανάπτυξη της Αφρικής ώστε οι Αφρικανοί να παραμείνουν στις πατρίδες τους και να μη ξενιτευτούν στη Γηραιά Ήπειρο.

Read Full Post »