Κεραυνός AUKUS ή Αφγανιστάν Νο2;

Νοόσφαιρα:Η Αχανής Άϋλη Φυλακή του Sapiens. Από terrapapers.com

Η ανακοίνωση της δημιουργίας της AUKUS ή αλλιώς της στρατηγικής συνεργασίας Αυστραλίας, Ηνωμένου Βασιλείου και Ηνωμένων Πολιτειών, από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάϊντεν, στην αρχή της εβδομάδας που φεύγει έπεσε σαν κεραυνός στην διεθνή ειδησεογραφία αλλά και στις διεθνείς σχέσεις. Έπρεπε όμως; Και αν όχι τι σημαίνει η καινούργια στρατηγική συμμαχία;

Ο στρατηγικός αναπροσανατολισμός των ΗΠΑ που είχε ξεκινήσει από τον πρόεδρο Ομπάμα με προοδευτικό πρόσημο και συνεχίστηκε με εθνικιστικό παραλήρημα από τον πρόεδρο Τραμπ, φαίνεται ότι παίρνει σάρκα και οστά από ένα πρόεδρο που δυσφημίστηκε και συνεχίζει να δυσφημίζεται σαν δειλός και προδότης από το εγχώριο κατεστημένο των ΗΠΑ. Ωστόσο η πολιτική είναι η ίδια: οι ΗΠΑ αποσύρονται από μέτωπα που οι αντίπαλοι είναι γέννημα θρέμμα της εποχής Μπους / Κλίντον, παιδιά της CIA, όπως οι Ταλιμπάν και το Ισλαμικό Κράτος, και επικεντρώνονται στο κύριο μέτωπο που είναι η αντιμετώπιση της ανερχόμενης Κίνας.

Το πρόβλημα Κίνα όμως είναι παράγωγο της εποχής της Παγκοσμιοποίησης, της ανεξέλεγκτης δηλαδή ροής των κεφαλαίων εκεί που οσμίζονται ότι υπάρχει κέρδος. Η Κίνα πρώτα έγινε το διεθνές εργοστάσιο χάρις την ασύγκριτη φτήνια του πειθαρχημένου εργατικού δυναμικού της, την τεράστια εσωτερική αγορά και την πολιτική των ελευθέρων ζωνών εμπορίου που δημιούργησε ο Τενγκσιάο Πινγκ, στα παράλια της Κίνας. Ζώνες στις οποίες δεν ισχύει καμία από τις κατακτήσεις του Κινέζικου Προλεταριάτου. Ζώνες ασυδοσίας και άγριας εκμετάλλευσης από το διεθνές κεφάλαιο πάνω στα εκατομμύρια των αγροτών που τα τραβάει σαν τις μύγες σ αυτές η προοπτική ενός γρήγορου πλουτισμού. Οι μόνοι που πλούτισαν βέβαια ήταν οι Κινέζοι γραφειοκράτες / καπιταλιστές και φυσικά τα διεθνή μονοπώλια.

Η γρήγορη όμως ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Κίνα, χάρις στα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, έφερε και την αυτοπεποίθηση της νέας ανερχόμενης δύναμης του Καπιταλισμού. Στο σημείο αυτό άρχισαν να λειτουργούν τα αμυντικά αντανακλαστικά δυνάμεων που πρωτοστάτησαν στην Παγκοσμιοποίηση, όπως οι ΗΠΑ του Ρόναλντ Ρήγκαν και η Μεγάλη Βρετανία της Μάργκαρετ Θάτσερ. Οι δυνάμεις που εξαπέλυσαν τα παγκόσμια κέντρα του καπιταλισμού κινδυνεύουν να ξεφύγουν από τον έλεγχό τους και να δημιουργήσουν καινούργιους ανταγωνιστές στην διεθνή κυριαρχία. Οι ΗΠΑ μετά το ΄89 ουσιαστικά έμειναν μόνες τους και διαμόρφωσαν ένα μονοπολικό κόσμο. Οι παλιές τους ανταγωνίστριες, Γερμανία και Ιαπωνία, ήταν για καλά δεμένες πολύ καιρό πριν, στο μαντρί που λέγεται ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και ASEAN στην Ανατολή. Οι φτωχοί συγγενείς τους Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία είχαν για καλά υποβιβαστεί σε ρόλο κομπάρσου μετά την κρίση της διώρυγας του Σουέζ, το 1956.

Έτσι οι διαμορφωτές της Νέας Τάξης Πραγμάτων από θιασώτες της Pax Americana και του Νεοφιλελευθερισμού «βλέπουμε» εμβρόντητοι να επιστρέφουν στην παλιά καλή σχολή του Απομονωτισμού και του Ιμπεριαλισμού των εθνών – κρατών. Αποτελεί πραγματικό σοκ τόσο για αυτούς όπως τα παιδιά της Σχολής του Σικάγο και του Τέλους της Ιστορίας όσο και για τους πολέμιους της Παγκοσμιοποίησης σε διεθνή κλίμακα, η επιστροφή στην εποχή των κανονιοφόρων και του ανταγωνισμού των πολεμικών εξοπλισμών. Οι πρώτοι όπως ο Πρόεδρος Μακρόν και η νέα ηγεσία που θα προκύψει από τις εκλογές στη Γερμανία, μάλλον ψάχνονται για ρόλο στην «καινούργια» εποχή. Οι δεύτεροι αναγκαστικά θα επιστρέψουν στα εθνικά τους μαντριά.

Η αναδίπλωση της Αντιπαγκοσμιοποίησης στο αντιεμβολιστικό κίνημα, προκαλεί μάλλον γέλια αλλά είναι πραγματικά επικίνδυνη για όλους μας. Η αναδίπλωση όμως της «μόνης» Υπερδύναμης σε ρόλο ισότιμο δίπλα στο ξεδοντιασμένο λιοντάρι της Γηραιάς Αλβιώνος με στόχο τον περιορισμό των ηγεμονικών φιλοδοξιών του Πεκίνου, προκαλεί τεράστιους τριγμούς στο σύνολο του ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος από το ΄45 και μετά. Η κίνηση Μπάϊντεν αφήνει εκτός σχεδιασμού τη Γαλλία αλλά και τη Γερμανία. Ποιος θα είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ στη «Νέα Εποχή»; Ο «ανισόρροπος» Τραμπ μας είχε προϊδεάσει: βγάλτε τα πέρα μόνοι σας: δεν θα πληρώνουμε (οι Αμερικάνοι δηλαδή) την ασφάλειά σας και εσείς θα μας κλέβετε ήσυχα – ήσυχα θέσεις εργασίας. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να θεωρήσουμε ότι οι κινήσεις του Αμερικανού Προέδρου αφορούν στενά τη ζώνη του Ειρηνικού! Αλλά και εκεί η συμμαχία με την Αυστραλία, τι σκέψεις θα προκαλεί άραγε στην ιθύνουσα τάξη της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, της Νέας Ζηλανδίας, των υπόλοιπων Ασιατικών Τίγρεων και γιατί όχι της Εθνικιστικής Κίνας (Ταϊβάν);

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας μπορεί να μην είναι πια το υπόδειγμα του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που ήταν την εποχή της Πολιτιστικής Επανάστασης, ωστόσο δεν έχει περάσει το κρίσιμο σημείο που την οδηγεί στην εποχή του Ιμπεριαλισμού. Το οικονομικό της μέγεθος είναι εν πολλοίς μια φούσκα, με χυδαίους οικονομικούς όρους, και βασίζεται στις ξένες επενδύσεις των πραγματικών Ιμπεριαλιστών. Η αύξηση της πραγματικής διαπραγματευτικής δύναμης του Κινεζικού Προλεταριάτου, η ιλιγγιώδης αύξηση των μισθών, έχει φρενάρει για τα καλά την απότομη αύξηση του Κινέζικου Καπιταλισμού. Η πρόσφατη εγκατάλειψη του περιορισμού των γεννήσεων από τον Κινέζο Πρόεδρο Σίτσι Πινγκ και η πριμοδότηση τους αποτελεί ομολογία της πτώσης του ποσοστού υπεραξίας που αποσπάται από τους Κινέζους Εργάτες. Η εξαγωγή κεφαλαίου από την Λ.Δ. της Κίνας και η επένδυση του στο εξωτερικό είναι πραγματική αλλά υπολείπεται πολύ από τις δυτικές επενδύσεις σαν υπολογίσιμος παίκτης στη διεθνή οικονομία. Το ίδιο και το μέγεθος των Κινεζικών κρατικών κολοσσών (όπως και των Ρωσικών) βρίσκονται στον πάτο του διεθνούς μονοπωλιακού ανταγωνισμού. Το πολύ πολύ να μιλήσουμε για ένα κουρελή Ιμπεριαλισμό όπως για την Ιταλία των αρχών του 20ου αιώνα. Η Παγκοσμιοποίηση, αν και βαριά λαβωμένη, από την Αμερικανικό και Βρετανικό εθνικισμό, εξακολουθεί να βρίσκει νέα πεδία επεκτατικής πολιτικής στην Ινδία, τη Νοτιοανατολική Ασία και πολύ πρόσφατα στην υποσαχάρια Αφρική.

Η Κίνα όμως, όπως και η Ρωσία, διαθέτει μια στιβαρή εθνικιστική ηγεσία που δεν υπέκυψε στις σειρήνες του Αμερικανόπνευστου εκδημοκρατισμού. Κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα τεράστιο οικονομικό και επιστημονοτεχνικό άλμα την εποχή που ο Ιμπεριαλισμός τη χρησιμοποιούσε σαν πηγή φτηνού εργατικού δυναμικού και τώρα είναι δύσκολο να ξαναβάλουν το τζίνι των παραγωγικών δυνάμεων που οι ίδιοι εξαπέλυσαν στο λυχνάρι. Η Λ.Δ. της Κίνας μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να αναπτύξει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας και έχει εξασφαλίσει ένα ανθρώπινο επίπεδο επιβίωσης για τον πληθυσμό της. Από αυτή την άποψη και παρά το τεράστιο μέγεθος της, η Λ.Δ. της Κίνας δεν αποτελεί εξαίρεση στον ανεπτυγμένο κόσμο. Και το σημαντικότερο δεν κινδυνεύει από αποσταθεροποίηση που τόσο θα ήθελε η αγαπημένη μας Δύση. Ο δρόμος όμως για τον Ιμπεριαλισμό είναι μακρύς και περνάει από κάτι που αναγκαστικά θα μοιάζει με τη Γαλλική ήττα από τους Πρώσους στο Σεντάν το 1870 και την Τσαρική πανωλεθρία στην Τσουσίμα το 1905 από το Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό. Μέχρι τότε τα πράγματα στην διεθνή πολιτική κονίστρα μάλλον θα είναι αντίστροφα για το ποιος κινδυνεύει από ποιον, απ΄ότι διακηρύσσει ο Αμερικάνικος Ιμπεριαλισμός δια στόματος Προέδρου Μπάϊντεν!

Read Full Post »

Ατομική ευθύνη ή συλλογικό καθήκον;

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω όλους εκείνους που μιλούν ένα χρόνο τώρα για διαφόρων τύπων παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είτε πρόκειται για την υποχρεωτικότητα της μάσκας στους δημόσιους κλειστούς χώρους, είτε για την συζήτηση που έχει ανάψει στα «κοινωνικά» δίκτυα για τον κίνδυνο η κυβέρνηση να επιβάλλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Μα αγαπητοί /ες τα εμβόλια για την διφθερίτιδα, την ευλογιά, την μηνιγγίτιδα και τόσα άλλα δεν είναι υποχρεωτικά για τα παιδιά μας; Δεν τρέχετε όλοι κάθε φθινόπωρο να κάνετε το καινούργιο εμβόλιο για τη γρίπη; Αν εξαιρέσουμε μια πολύ μικρή ομάδα «συνειδητών» αντιεμβολιστών, εσείς οι υπόλοιποι γιατί ανησυχείτε; Μήπως και τα υπόλοιπα εμβόλια δεν έχουν παρενέργειες κάποιες φορές; Που μπορεί να είναι και μοιραίες; Μα τι να πούμε ότι η πιθανότητα να πεθάνεις από παρενέργειες του πιο στιγματισμένου Astra Zeneca είναι κάπου μία στο εκατομμύριο, αν το κάνεις, ενώ η πιθανότητα να πεθάνεις από τον κορωνοϊό, αν τον κολλήσεις είναι 3-5%;! Δηλαδή τριάντα με πενήντα χιλιάδες φορές μεγαλύτερη!

Η αγαπητή Λιάνα Κανέλλη, στο άρθρο της στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη, λέει το εξής πολύ απλό: το ζήτημα τελικά είναι η πάρτη μας ή η υγεία του συνόλου; Πρόκειται τελικά για ένα ζήτημα ατομικής ευθύνης ή συλλογικού καθήκοντος; Μα φυσικά, σε μια κοινωνία που ανοίγουν την εκπαίδευση, την εστίαση και τον τουρισμό με κριτήριο την «οικονομική μας επιβίωση» μεταφράστε το σε ατομικό κέρδος των φροντιστών / σχολαρχών, των εστιατόρων και των ξενοδόχων, δηλαδή μιας μειοψηφίας επαγγελματιών, και όχι των μαθητών, των συνεστιαζομένων και των αδειούχων, δηλαδή της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, είναι λογικό όταν επικρατούν τέτοιες αντιλήψεις και ο καθένας να φοβάται περισσότερο να μην πεθάνει από τις παρενέργειες ενός φάρμακου που μ΄αυτή τη λογική γιατί να μη φτιάχτηκε άρπα κόλλα για να κονομήσουν οι λίγοι; Στο σημείο αυτό είναι που πρέπει να παρεμβούμε συλλογικά για να διεκδικήσουμε φτηνά και ασφαλή εμβόλια και να ξεκαθαρίσουμε ιδεολογικά ότι δεν τίθεται θέμα να μην κάνουμε εμβόλιο ή να επιδιώκουμε με αγωνία ετούτη ή την άλλη εταιρεία, παίζοντας έτσι το παιχνίδι του ανταγωνισμού των εταιρειών για μια τεράστια αγορά, που είμαστε εμείς!

Ευθύνη ή καθήκον;

Read Full Post »

Το 21ο συνέδριο του ΚΚΕ

  Δεν είναι δυνατόν να θεωρείς τον εαυτό σου κομμουνιστή, αριστερό ή προοδευτικό άνθρωπο και να μη σε ενδιαφέρει στο ελάχιστο το συνέδριο του ΚΚΕ. Αν μας ενδιαφέρει να απαλλαγεί η χώρα μας από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά (ΝΑΤΟ, ΕΕ), να λυθεί το Κυπριακό, να προχωρήσει η υπόθεση της ειρήνης, το γυναικείο ζήτημα, τα ζητήματα των ανθρωπίνων / δημοκρατικών δικαιωμάτων, το οικολογικό καθώς και τα οικονομικά /ταξικά αιτήματα τότε μας ενδιαφέρει η στάση, οι θέσεις που θα πάρει οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα στη χώρα μας, πόσο μάλλον το ΚΚΕ, αφού είναι το μεγαλύτερο και ισχυρότερο κόμμα της κομμουνιστικής αριστεράς.

  Οπωσδήποτε ευχόμαστε να επιτύχουν οι εργασίες του 21^ου  συνεδρίου του ΚΚΕ και να βγει δυναμωμένο στην κατεύθυνση της υπεράσπισης και της οργάνωσης των λαϊκών αγώνων για τα καθημερινά προβλήματα, τα ταξικά αιτήματα της εργατικής τάξης, της μαθητικής και σπουδάζουσας νεολαίας, των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου. Εξίσου σημαντικό είναι να πάρει σωστές θέσεις για τα εθνικά μας ζητήματα, τα δημοκρατικά / ανθρώπινα δικαιώματα, το οικολογικό πρόβλημα και το γυναικείο θέμα. Θέματα σημαντικά για τους προβληματιζόμενους και δημοκρατικούς ανθρώπους της χώρας μας είναι η στήριξη των λαών και των ανθρώπων που δέχονται τις συνέπειες της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.  Για τους κομμουνιστές δεν είναι αμελητέα η τακτική και η στρατηγική  που θα πάρει η μεγαλύτερη οργάνωση στο χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς, για να ανοίξει ο δρόμος για το σοσιαλισμό στη χώρα μας και παγκόσμια.

  Τα θετικά της μέχρι στιγμής πορείας του ΚΚΕ είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη που σταθερά επιδεικνύει στον Παλαιστινιακό και τον Κουβανικό λαό καθώς και σε όλους τους λαούς που δέχονται την επίθεση του Ιμπεριαλισμού, η σταθερή άποψη που έχει για τις αρνητικές συνέπειες της ένταξης της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς (ΝΑΤΟ και ΕΕ), η οργάνωση των ταξικών αγώνων μέσω του ΠΑΜΕ, η σωστή στάση του στα εθνικά ζητήματα (Κυπριακό, Αιγαίο) και ειδικότερα στο τεράστιο πρόβλημα που ανέκυψε στα μεγάλα νησιά του ανατολικού Αιγαίου με την διαχείριση του προσφυγικού από τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Η σωστή τακτική στα ζητήματα της πανδημίας, της τηλεκπαίδευσης, της επίθεσης της κυβέρνησης στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

  Κριτική μπορεί να του ασκηθεί για τις θέσεις που είχε και εξακολουθεί να προβάλλει για τα ζητήματα της διακυβέρνησης της χώρας, της διαχρονικής άρνησης του να συνεργαστεί με άλλες αριστερές / κομμουνιστικές οργανώσεις σε κοινά αιτήματα, η  υποβάθμιση μιας σειράς ζητημάτων όπως το γυναικείο και το οικολογικό που αγγίζουν την μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Και τέλος κριτική μπορεί να του ασκηθεί σε μια σειρά από θεωρητικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα του τι πήγε στραβά στην ΕΣΣΔ, του τι είναι και τι δεν είναι ιμπεριαλισμός σήμερα, στα οποία δεν έχει ξεκάθαρες και επιστημονικές θέσεις (κατά τη γνώμη μου).

  Όπως και να΄χει, το γεγονός και μόνο ότι η στάση και οι απαντήσεις που θα δώσει το ΚΚΕ, σε ζητήματα που αφορούν κάθε δημοκράτη σ΄αυτή τη χώρα, είναι σε δημόσια και ανοιχτή συζήτηση, από μόνο του είναι εξαιρετικά θετικό γεγονός. Ας θυμηθούμε το πόσο «ανοιχτά» ήταν τα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όπου το ζήτημα ήταν εκλογή του αρχηγού και όχι βέβαια της κατεύθυνσης του κόμματος. Το κύριο βέβαια είναι το αποτέλεσμα που θα βγει από το 21^ο Συνέδριο και ο τρόπος με τον οποίο θα εφαρμοστεί. Και σίγουρα αυτά δεν μπορεί να μας αφήνουν αδιάφορους.

https://www.rizospastis.gr/static.do?page=%2Fcampaigns%2F21congress%2F21congress.jsp

Read Full Post »

Απαγορεύονται αι συναθροίσεις..*

Ας μην κοροιδευόμαστε. Οτιδήποτε συμβαίνει μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί παρά να έχει σχέση με την αναπαραγωγή του και δευτερευόντως με την ευημερία των ανθρώπων. Η μέριμνα της κυβέρνησης για την υγεία του πληθυσμού δεν μπορεί να ξεφεύγει από αυτόν το γενικό κανόνα. Κάθε κρίση στο παρελθόν, τελικά χάρις στους χειρισμούς αυτών που κατέχουν την πραγματική εξουσία, απέβαινε προς όφελος της κυρίαρχης τάξης. Η σημερινή κρίση επιπλέον διαθέτει χαρακτηριστικά που μας κάνουν επιφυλακτικούς απέναντι στους χειρισμούς των κυβερνήσεων. Ο νέος κοροναϊός αν συγκριθεί με τον SARS και με τον Η1Ν1 δεν διαφέρει ποιοτικά. Η μεταδοτικότητα του είναι μεγαλύτερη σε σχέση με του SARS, η θνητότητα όμως του τελευταίου είναι υπερτριπλάσια, σε βάθος χρόνου, σε σχέση με του COVID-19**. Κι όμως τα μέτρα που ελήφθησαν στο παρελθόν δεν έχουν καμία σχέση με τα σημερινά.  Για την ακρίβεια δεν ελήφθησαν καθόλου μέτρα.      Δε θα καταφύγουμε σε υποθέσεις, αν και υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για την πιθανότητα το νέο στέλεχος του CO-2 να είναι κάτι πραγματικά επικίνδυνο*** έτσι που να δικαιολογεί τη λήψη των αυστηρών μέτρων. Εμείς θα μείνουμε στην κριτική των πολιτικών αντιμετώπισης της απειλής του κοροναϊού που ακριβώς επειδή αφορούν τις πραγματικές συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού αλλά   και τους υπαρκτούς χειρισμούς της πολιτικής ηγεσίας μπορούν να εκτεθούν στο φως της κριτικής.

Οι απαγορεύσεις της κυβέρνησης αφορούν τομείς της δημόσιας ζωής και της οικονομίας που δεν αγγίζουν στο ελάχιστο τους χώρους παραγωγής. Εργοστάσια, γιαπιά, χωράφια βρίσκονται εκτός οποιασδήποτε μέριμνας και μέτρων ασφαλείας. Οι χώροι όπου η εργατική τάξη παράγει την αξία είναι γκρίζες ζώνες για το κεφάλαιο. Δεν υπάρχουν στις κατά τ’άλλα λεπτομερέστατες ειδήσεις, συνεχείς ενημερωτικες εκπομπές, τα τρομοκρατικά σποτ του «μένω σπίτι» και βέβαια δεν υπάρχουν στις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου της κυβέρνησης.

Τα μέτρα αφορούν την αναπαραγωγή των συνθηκών ύπαρξης του κεφαλαίου (εκπαίδευση/πολιτισμός/αθλητικές δραστηριότητες/άσκηση θρησκευτικών καθηκόντων κλπ) και διεύρυνσης του (εμπόριο, υπηρεσίες). Ακόμα και στο θέμα αυτό, η κυβέρνηση είναι χαρακτηριστικό ότι όχι μόνο δεν απαγορεύει τις απολύσεις αλλά και επιβάλει μέτρα που ουσιαστικά αναδιατάσσουν τις δραστηριότητες αυτές με τη χρήση νομικών, διοικητικών  και τεχνολογικών εργαλείων που θα αλλάξουν τις σχέσεις κεφαλαίου-εργασίας προς όφελος του πρώτου. Η «ευελιξία» της εφαρμογής-μη εφαρμογής των μέτρων στους χώρους άσκησης των θρησκευτικών καθηκόντων, εμπορικών αθλημάτων, συναυλιών, τραπεζικών δραστηριοτήτων, θαλάσσιων μεταφορών, σωμάτων ασφαλείας, στρατό κλπ αποδεικνύει ότι τα μέτρα είναι σοβαρά και αξιόπιστα ή αστεία ή ακόμα και ανύπαρκτα ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Είναι εύλογο να αναρωτιόμαστε πως θα πληρωθούν χιλιάδες υπάλληλοι του δημοσίου χωρίς να δουλεύουν έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Η απάντηση βρίσκεται ακριβώς στην έκκληση του πρωθυπουργού προς τους εργοδότες του ιδιωτικού τομέα, σε τομείς αναπαραγωγής και διεύρυνσης του κεφαλαίου, να  μην απολύσουν  υπαλλήλους  τους. Δεν σταματά η κεφαλαιοκρατική παραγωγή. Αλλάζει η σχέση κεφαλαίου-εργασίας στους τομείς αναπαραγωγής των όρων ύπαρξης του και στους τομείς πραγματοποίησης της αξίας και της υπεραξίας. Επομένως χωρίς να θίγεται  ο κρίσιμος πυρήνας της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής αναπροσαρμόζεται, με αφορμή και όχι αιτία την επιδημία, η σχέση κεφαλαίου- εργασίας προς όφελος του πρώτου.

Απόδειξη της διπλής στόχευσης του κεφαλαίου είναι αφενός τα μέτρα ενίσχυσης των επιχειρήσεων ύψους 2 δισ.€ που ανήγγειλε σήμερα ο ΥΠΟΙΚ. κος Σταϊκούρας, με αντάλλαγμα τη διατήρηση των θέσεων απασχόλησης από την πλευρά των εργοδοτών και την εργασιακή ειρήνη από την πλευρά των εργαζομένων, και αφετέρου την αναγγελία από τους θεσμούς  της αναστολής της υποχρέωσης της κυβέρνησης  πρωτογενούς πλεονάσματος 3.5 τοις εκατό, για φέτος.

* Πρόκειται για τα πρώτα μέτρα που εξήγγειλε στις 21 Απριλίου 1967, η Χούντα των συνταγματαρχών, και στα οποία συμπεριλαμβάνεται η απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των πέντε ατόμων σε κλειστούς χώρους.

**Αν και αποδείχτηκε πολύ πιο θανατηφόρος (με 10% θνητότητα σε σύγκριση με το περίπου 3% του COVID-19) μόλυνε περίπου 8000 άτομα. Αντιθέτως ο νέος κορωνοϊός έχει ήδη μολύνει πάνω από 100 χιλιάδες άτομα.

Πηγές: https://www.newshub.co.nz, https://covid19info.live

Από http://www.iatropedia.gr, 7/3/2020

*** Ποτέ ξεκίνησε ο «ασθενής μηδέν» στις ΗΠΑ; Πόσα άτομα έχουν μολυνθεί; Ποια τα ονόματα των νοσοκομείων αναφοράς; Μήπως ήταν ο στρατός των ΗΠΑ αυτός που έφερε τον κορονοϊό στη Γουχάν της Κίνας; Μιλήστε καθαρά. Δώστε στη δημοσιότητα τα στοιχεία σας!

Από το Ριζοσπάστη του Σαββάτου 14 Μαρτίου 2020, σελ.8, πρόκειται για αναφορά του εκπροσώπου του κινεζικού ΥΠΕΞ, Ζάο Λιτζιάν.

Read Full Post »

Συναινετικό κλίμα στην νέα επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων και άμυνας της βουλής.

Τετάρτη 7/8 συνεδριάζει για πρώτη φορά μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, η διαρκής επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων και άμυνας της βουλής. Το ύφος των εισηγήσεων στην επιτροπή είναι τελείως διαφορετικό από εκείνο στην ολομέλεια που συνεδριάζει ταυτόχρονα με θέμα το τρίτο νομοσχέδιο που έχει φέρει η νέα κυβέρνηση προς ψήφιση στη νεοσύστατη βουλή. Το νομοσχέδιο που έχει διχάσει την εθνική αντιπροσωπεία χάρι σε δύο άρθρα του. Του εμβληματικού νομοσχέδιου για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και του άρθρου για την κατάργηση της απλής αναλογικής στους δήμους. Στην ολομέλεια επικρατεί εθνικός διχασμός.
Στην επιτροπή την ίδια στιγμή είναι πέρα από καθε αμφιβολία, κυρίαρχες η συναίνεση, η φιλικότητα, οι απλόχωροι δίαυλοι επικοινωνίας και συνεννόησης, η ορμή για την παραγωγή εθνικά επωφελούς κοινοβουλευτικού έργου. Τα κόμματα έχουν συνεισφέρει, στην επιτροπή, με μερικά από τα καλύτερα, τα πιο γνωστά και καταξιωμένα στελέχη τους.
Πρόεδρος της επιτροπής ο Κωνσταντίνος Γκιουλέκας, από τα πιο εξαιρετικά, προσηνή και μορφωμένα στελέχη της ΝΔ. Η κ. Μπακογιάννη, υπουργός εξωτερικών των κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή, αποδεικνύει με την παρουσία της την σημασία της επιτροπής. Ο κ. Βίτσας, ο απελθών υφυπουργός Εθνικής Αμύνης της κυβέρνησης Σύριζα, εξαίρετος γνώστης της σύγχρονης αμυντικής τεχνολογίας, τον θυμόμαστε από τη φωτογράφισή του στο ακριτικό Καστελόριζο ανάμεσα στον τότε υπουργό Άμυνας κ. Καμένο και το βουλευτή της Χρυσής Αυγής κ. Κασιδιάρη.

Read Full Post »

Μια «εκλογική» πρόταση

Η πρόταση που ακολουθεί προϋποθέτει την ορθότητα μιας θεωρητικής παραδοχής: η Αριστερά, από την μεγαλύτερη, οργανωτικά και εκλογικά, συνιστώσα της το ΚΚΕ, μέχρι και τις πιο «αμελητέες» εκδοχές της, το ΕΕΚ και την ΟΚΔΕ, αφού περάσουμε από τις υπολογίσιμες ΑΝΤΑΡΣΥΑ ( ή ΑΝΤΑΡΣΙΑ) και την ΛΑΕ, όλες λοιπόν οι οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς δεν είναι παρά οι μηχανισμοί της. Ας μου επιτραπεί να μην κατατάξω στην Αριστερά τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι λόγω του ρεφορμιστικού και τυχοδιωκτικού παρελθόντος του, όσο λόγω του αδιαμφισβήτητου φιλοκαπιταλιστικού και φιλοϊμπερια-λιστικού παρόντος του. Επίσης δεν νομίζω ότι μπορούν να συγκαταλεχθούν στην Αριστερά η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, το ΜΕΡΑ25 και το ΕΠΑΜ καθώς από τις διακηρυγμένες αρχές τους κατατάσσονται στον μεσαίο κοινωνικά χώρο και τα πολιτικά τους προτάγματα δεν είναι σοσιαλιστικά.

Και τι εννοώ με αυτό το η Αριστερά δεν είναι παρά οι μηχανισμοί της; Εκλογικοί μηχανισμοί – γραφειοκρατία – κομματικοί υπάλληλοι – επαγγελματικά στελέχη; Όλα αυτά αλλά και κάτι πολύ – πολύ σημαντικότερο. Ο Α. Γκράμσι προσδιόριζε ότι η πολιτική πράξη – που διαμεσολαβείται από τα πολιτικά κόμματα- απαιτεί τρία συστατικά: την ηγεσία, τα ενδιάμεσα στελέχη και τους οπαδούς. Μηχανισμό λοιπόν αποκαλώ τα ενδιάμεσα στελέχη.

Read Full Post »

Για μια άλλη (αισιόδοξη) ανάγνωση του εκλογικού αποτελέσματος!

Από Ανδρέας Ζαφείρης 28/05/2019

 

Ο κόσμος της Αριστεράς, σε όποιο συλλογικό υποκείμενο και εάν (ή δεν) ανήκει, ότι και εάν ψήφισε (ή δεν ψήφισε), είναι, από προχθές βράδυ, μουδιασμένος. Ή απογοητευμένος ή και τρομαγμένος. Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ένα ισχυρό shock!

Α: Είναι ο Λαός ένα Τέρας;

Διαβάζοντας σχόλια και ανακοινώσεις αναρωτιέσαι:  Άραγε μεταμορφώθηκε η ελληνική κοινωνία σε ένα (ακρο)δεξιό τέρας, με μνήμη χρυσόψαρου, που επιλέγει για σωτηρία την οικογένεια Μητσοτάκη, για ευρωβουλευτές τον Γεωργούλη και τον Λαγό, για δημάρχους νονούς της Μαφίας, δίνει ανάσα ζωής στο κόμμα των Τσοχατζόπουλων, βάζει στην ευρωβουλή ένα πλασιέ χειρόγραφων του Ιησού, ενώ, από την άλλη, περιορίζει την επιρροή του «εμείς σας τα λέγαμε» ΚΚΕ, εξαφανίζει τη «τίμια» ΛΑΕ και τους «μοναδικούς αντάρτες» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τους βάζει πιο κάτω από το κόμμα του Ψηνάκη;

Που πήγε, άραγε, εκείνη η κοινωνία που από το 2010 έως το 2015 έβγαινε κατά εκατοντάδες χιλιάδες στις πλατείες και τις απεργίες ή έστελνε μήνυμα ανυπακοής στην Ευρώπη, με το δημοψήφισμα;

Αχάριστοι, ηλίθιοι, νεοφιλελέδες, φασίστες, ρατσιστές και άλλες τέτοιες κατηγορίες (υπο)πολιτών κυκλοφορούσαν, πλειοψηφικά, ανάμεσά μας και δεν το είχαμε καταλάβει; Θλίψη, θλίψη, θλίψη!(;)

Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι;

Read Full Post »

«Ἄτιμον εἶναι τόν ἐν στάσει τόν δῆμον μηδετέρας μερίδος γενόμενον»

 Πιστεύω πως ενόψει του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών πρέπει να συζητήσουμε κάποια θεμελιώδη πράγματα ως πολιτικά όντα. Στην Αριστερά στην οποία δεν συγκαταλέγω τον ΣΥΡΙΖΑ, διαμορφώνονται δύο στάσεις. Πρώτον το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΛΑΕ στηρίζουν τους πέντε υποψήφιους δήμαρχους της Λαϊκής Συσπείρωσης (πρόσκειται στο ΚΚΕ ) που πέρασαν στο δεύτερο γύρο. Δεύτερη στάση είναι η λεγόμενη στάση της ψήφου κατά συνείδηση, κυρίως σε περιπτώσεις όπου οι δύο πλευρές ανήκουν σε συστημικές δυνάμεις ( ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ ). Στην ψήφο κατά συνείδηση δεν μπορούμε να συμπεριλάβουμε τη στάση του ΚΚΕ, της πλευράς της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που πρόσκειται στο ΝΑΡ, του μ-λ χώρου, καθώς και άλλων μικρότερων συνιστωσών της Αριστεράς που έχουν κομμουνιστική αναφορά.

 Είναι ολοφάνερο ότι τόσο ο πρώτος όσο και δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών ( κυρίως ο δεύτερος ) χρησιμοποιήθηκαν και θα ξαναχρησιμοποιηθούν σαν εργαλεία για την εξαγωγή  συμπερασμάτων δημοσκοπικού χαρακτήρα.  Όταν μάλιστα βρισκόμαστε ένα μήνα πριν τις κοινοβουλευτικές εκλογές είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η προεκλογική συγκυρία τις επιβάλλει σαν πολιτικά όπλα πρώτου μεγέθους. Βεβαίως δεν πρέπει καθόλου να υποτιμάται ο αυτόνομος ρόλος των τοπικών εκλογών καθώς οι νικητές της επαύριον ή και της προηγούμενης Κυριακής θα κληθούν να διαχειριστούν τεράστια κρατικά κονδύλια, κυρίως κοινοτικής προέλευσης, προς όφελος φυσικά του μεγάλου κεφαλαίου και των ξένων επενδυτών.

 Η πολιτική ως συνέχεια του πολέμου με άλλα μέσα, σε μια αντιστροφή του περίφημου «ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα» που αποδίδεται στο Λένιν,  επιβάλλει όπως λέει και ο νόμος του Σόλωνα στην επικεφαλίδα του άρθρου, να παίρνει ο πολίτης θέση ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα της εμφύλιας διαμάχης. Στην περίπτωση μας όμως διαμορφώνεται από τις δύο πλευρές μια καρικατούρα εμφυλίου. Όχι ότι δεν έχει σημασία για τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα ποιος θα διαχειριστεί την εξουσία και τα οφέλη που απορρέουν από την διαχείρισή της. Οι εμφύλιοι όμως δεν γίνονται για την διαχείριση της εξουσίας αλλά για την αποκλειστική κατοχή της!

Read Full Post »

Μία αυτοκριτική και ένας επαναπροσανατολισμός.

 

 Ολοκληρώθηκε ακόμη μια πράξη αυτού που αποτελεί το πρώτο μεταμοντέρνο πραξικόπημα στην σύγχρονη ελληνική ιστορία, μία εκδοχή της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ο καλύτερος διαχειριστής των συμφερόντων του Ιμπεριαλισμού στη χώρα μας. Ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή με 153 ψήφους η εισδοχή της ¨Βόρειας Μακεδονίας¨ στο ΝΑΤΟ.

 Επειδή όμως στον τίτλο μιλάω για αυτοκριτική και επαναπροσανατολισμό πρέπει να  εξηγηθώ. Μετά το 2000 άρχισα να αντιλαμβάνομαι την πολιτική με όρους πραγματιστικούς. Κάνω πολιτική σήμαινε κάνω αποτελεσματική πολιτική, πολιτική που
παράγει ιδεολογικές μεταβολές στο κοινωνικό σώμα και αλλαγή πολιτικών συσχετισμών.

Read Full Post »