Απολογισμός της χυδαίας και τραμπούκικης επίθεσης του ναζί Κασιδιάρη σε ακροδεξιό Δένδια, που και αυτός με την σειρά του έχει αφήσει «όμορφες» μνήμες ακραίας αυταρχικότητας, ως υπουργός Υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη και έχει εξυμνήσει στη βουλή με παρρησία τον δικτάτορα Μεταξά:
Mια «σε κίνδυνο» «αντιπροσωπευτική» μεταδημοκρατία -που δεν έχουν μείνει και πολλά για να υπερασπίσεις, πιο «μάγκες» οι εγκληματίες ναζί στα μάτια κρετίνων και λούμπεν οπαδών και ένα ακόμα μνημόνιο αμάσητο από την βουλή #vouli
Οι ναζί θα είναι ναζί και οι ακροδεξιοί σαν τον Δένδια ακροδεξιοί. Υπάρχει η κλίμακα επικινδυνότητας του φασισμού και οι κασιδιάρηδες είναι πολύ πιο πάνω από όλους, στο τέρμα κόκκινο.
Εγώ δεν συμπάσχω και τόσο με τον Δένδια αλλά κατανοώ τον κίνδυνο της διόγκωσης της ψευδο-αντισυστημικότητας των ναζί, των ιδανικών και πιο αδίστακτων υπηρετών της καπιταλιστικής ολιγαρχίας ειδικά όταν όλοι οι φερετζέδες και τα προσχήματα πέφτουν εντελώς.
Οι οποίοι ναζί επιδιώκουν σχεδιασμένα -με σπρώξιμο θεωρώ και από το βαθύ κράτος- να βρεθούν στο επίκεντρο ως «αντισυστημικοί και λύση» με κάτι τέτοια, που είναι το βασικό «πολιτικό» τους μάρκετινγκ.
Αυτό που παρατηρώ όμως είναι μια συσπείρωση του «δημοκρατικού» τόξου στο πολιτικό «αντιπροσωπευτικό» εποικοδόμημα «από πάνω», του τύπου «όλοι ενάντια στους ναζί», λες και αυτοί είναι ένα ανεξάρτητο «πολιτισμικό και ηθικό» φαινόμενο εγκληματικών πρακτικών και βρωμερής χυδαίας συμπεριφοράς, που έπεσε από τον ουρανό (πιο σωστά ανέβηκε από τα βάθη του βούρκου ) που θα αντιμετωπιστεί «ηθικά και θεσμικά».
Λες και δεν είναι όλη αυτή η εγκληματική μούργα, δημιούργημα πρώτα και πάνω από όλα της ίδιας της κρίσης του καπιταλισμού σε όλα τα επίπεδα, πρωταρχικά στο οικονομικό επίπεδο που παρασύρει -ή έστω «αποκαλύπτει»- την σκληρή αλήθεια του καπιταλισμού και στα άλλα επίπεδα, και της συνεχιζόμενης έντασης και εκβάθυνσης αυτής της κρίσης, που διαχειριστικοί φορείς της ( κρίσης) και πολιτικά υπεύθυνοι-με ξεκάθαρη συνειδητή επιλογή τους- είναι αυτοί που συγκροτούν το «δημοκρατικό» μέτωπο.
Στο μέλλον βλέπω ένα συγκροτημένο μέτωπο «δημοκρατίας» που θα μαλλιοτραβιέται για διαχειριστικά «επίδικα» της νεοφιλ καπιταλιστικής φρίκης ή θα κατεβαίνει μαζί σε «δημοκρατική» σύμπνοια, ανάλογα με τα κόζα. Και αυτό απέναντι στην ΧΑ, δίνοντας της συμβολικά και έμμεσα το ρόλο της «αντισυστημικής» αντιπολίτευσης. Κάτι που δεν θεωρώ ότι θα πιάσει ρίζες λόγω της συγκεκριμένης ιστορίας της Ελλάδας, που δίνει συγκεκριμένο ταβάνι στην ΧΑ, αλλά θα είναι ένα ακόμα παραπλανητικό «επίδικο», σε μια παράσταση όπου η θεσμική «δημοκρατία» ενισχύει συνεχώς με τις νεοφιλ και μνημονιακές πολιτικές της τον εγκληματικό φασισμό και ναζισμό, για να αυτοανακηρύσσεται συνεχώς όλο και πιο απαραίτητη ως ο αναγκαίος φραγμός απέναντι του, σε ένα ατέρμων φαύλο κύκλο.
Αυτή είναι η κατάντια τους, όλου του μνημονιακού νεοφιλ τόξου (σύριζα, νδ, πασοκ, φιλελε λιμά) όπου παλεύουν μεταξύ τους -δήθεν- για τα «επίδικα» γελοίων διαχειριστικών σοφισμάτων και τεχνασμάτων όπως η ψευτοαναδιάρθρωση του χρέους, τα -δήθεν- αντίμετρα και τον κατάλληλο ρυθμό και την εμπροσθοβαρής ή οπισθοβαρής χρονικότητα εκτέλεσης (μας) των φονικών ταξικών μέτρων.
υγ
Και μιλάω πάντα για το «αντιπροσωπευτικό» πολιτικό εποικοδόμημα των κομμάτων «από πάνω». Στην κοινωνική βάση πάντα καλή είναι η δράση, η εγρήγορση και η άμυνα στους ναζί και στα τάγματα ασφαλείας και ας είναι μονοθεματική και χωρίς πολιτική στρατηγική. Άλλο αν χρειάζεται για μένα και πολιτική στρατηγική βάθους για να χτυπηθούν και τα αληθινά αίτια του φασισμού και ναζισμού.
ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΑΤΟΣ 