Το πλήρες κείμενο από το μπλογκ του Θ. Μαριόλη
Πιο πάνω είναι το λινκ από ένα ενδιαφέρον κείμενο οικονομικής θεωρητικής ανάλυσης,-νομίζω του 2015- για την Ευρωζώνη αν και αρκετά τεχνικό, κάτι όμως όχι και τόσο κακό μια και μέσω εξισώσεων και μαθηματικών σχέσεων που βασίζονται σε αποδεκτές από πολλούς και συμβατές με την πραγματικότητα αξιωματικές θέσεις, το όλο επιχείρημα ενισχύεται.
Συνοπτικά η ίδια η ευρωζώνη, ως «τοπική» διαδικασία παγκοσμιοποίησης, μια και αφήνει πλήρως έκθετα όλα τα κράτη-μέλη της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό αυτά για να λειτουργούν ως οικονομίες εντός της, οφείλουν να προσαρμόζουν τους μισθούς νομοτελειακά και καταναγκαστικά με βάση την παραγωγικότητα κεφαλαίου και εργασίας, πάντα συγκριτικά και σε σχέση με τις ανάλογες παραγωγικότητες στις άλλες χώρες της ζώνης του Ευρώ.
Και επειδή η παραγωγικότητα -ειδικά- του κεφαλαίου και της εργασίας είναι προϊόντα μακρόχρονης καπιταλιστικής ιστορικής και θεσμικής εξέλιξης , οι όλο και χαμηλότεροι μισθοί στις χώρες της περιφέρειας με την χαμηλότερη παραγωγικότητα είναι επίσης μια αναπόφευκτη και νομοτελειακή κατάσταση και καθόλου αποτέλεσμα κάποιας εσφαλμένης πολιτικής, κάποιου “κακού Σόιμπλε” ή «μη σωστής συνεννόησης μεταξύ των μελών-χωρών».
Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι όσο χαμηλότερη είναι η παραγωγικότητα κεφαλαίου τόσο μεγαλύτερο το μικτό κέρδος σε απόλυτους αριθμούς -δηλ. στην Ελλάδα κάνουν τρελή μπάζα οι καπιταλιστές- στο νομισματικό, εμπορικό και δημοσιονομικό πλαίσιο εντός ευρωζώνης που διαμορφώνει κοινό ποσοστό κέρδους σε όλες τις χώρες-μέλη. Προφανώς η σύγκλιση του ποσοστού κέρδους ανάμεσα στους καπιταλιστές των χωρών του «πυρήνα» με την υψηλότερη παραγωγικότητα και των περιφερειακών χωρών με την χαμηλότερη, γίνεται με την υψηλότερου κόστους δαπάνη για πάγιες επενδύσεις -εδώ βέβαια βοηθάνε αρκετά και τα ΕΣΠΑ και οι κρατικές επιδοτήσεις- και τα υψηλότερα overhead κόστη στις δεύτερες χώρες.
Όμως πολλοί από αυτούς τους Έλληνες καπιταλιστές δεν θα χαίρονται για πολύ -παρόλο που ως συνήθως θα βρουν αρκετοί από αυτούς την άκρη να την «κοπανήσουν με τα φράγκα» και να επενδύσουν αλλού ή να κάνουν συνεργίες με Ευρωπαικά μονοπώλια/καρτέλ εντός της χώρας, όσοι δεν έχουν ήδη προβλέψει για αυτό- μια και όπως αναφέρει το ίδιο το κείμενο … «Εξάλλου, όπως έχουμε υποστηρίξει αρκετές φορές, στόχος των «αρχι-τεκτόνων» της ΖΕ είναι η επιβίωση μόνον των τεχνικοοικονομικά προηγμένων επιχειρήσεων. Διότι έτσι, και μόνον έτσι, δηλαδή μέσω σοσιαλ-«δαρβινιστικής» διαδικασίας εκκαθάρισης τ ων «αδυνάμων», θα διαμορφωθεί μία ευρωπαϊκή οικονομία ενιαίου νομίσματος, η οποία θα είναι σε θέση (α) να μεταβεί στο στάδιο της «Πολιτικής Ενοποίησης» κατά – κεφαλαιοκρατικά – ευσταθή τρόπο,»
Το πιο τρομακτικό από όλα είναι το συμπέρασμα στο τέλος σχετικά με την τελική φάση της «Ολοκλήρωσης της Ε.Ε.»