Είστε ελεύθεροι να κάνετε ότι θέλετε, αλλά θα ψηφίσετε Μακρόν

«Είστε ελεύθεροι να κάνετε ότι θέλετε, αλλά θα ψηφίσετε Μακρόν.» (δεν είναι πλήρως ακριβής μετάφραση αλλά στάνταρ το μήνυμα είναι αυτό).

Πλουραλισμός γνήσιος με το κιλό, με νεοφίλ επιτελικό υπάλληλο των τραπεζών Μακρόν ή ακροδεξιά ψευδοαντισυστημική φαρισαία Λεπέν και «αληθινή ελευθερία επιλογών» στην σημερινή καπιταλιστική μεταδημοκρατία.

Αναγνωρίζω όμως ότι ο Μακρόν είναι ειλικρινής. Ειλικρινής νεοφιλ και φανατικός υπηρέτης των πολυεθνικών και τραπεζών. Η Λεπέν απλώς θα μετατραπεί και ανοιχτά σε κάτι τέτοιο με «φυσικό τρόπο», ετεροχρονισμένα άμα πάρει ποτέ την εξουσία.

Γιατί αυτό να του δίνει όμως έστω και ένα γραμμάριο που θα γέρνει την ζυγαριά υπέρ του; Όταν κάποιος πρέπει να δει ότι όλο αυτό είναι ένας στημένος αδιέξοδος φαύλος κύκλος με συγκεκριμένες «επιλογές» πάντα κακές και είναι μόνο εγκλωβισμός η όποια ποιοτική και ποσοτική ανάλυση των διαφορών, των 2 συνδεδεμένων τμημάτων αυτού του αδιέξοδου, που είναι αναγκαία το ένα για το άλλο και επιφανειακά μόνο διαφορετικά. Όπως και το ότι το να «διαλέξει» ο Γαλλικός λαός με κλειστή μύτη απλώς τον βάζει βαθύτερα και πιο μόνιμα σε αυτό το αδιέξοδο.

Η Λεπέν έχει βέβαια και το μπόνους «προσόν» τη σημαία του «πολιτισμικού» ρατσισμού (που εξάλλου ενδημικός ήταν και είναι ειδικά στις πρώην πρόσφατα ιμπεριαλιστικές χώρες απλώς καλά κρυμμένος). Αλλά αυτός υπάρχει και θεριεύει λόγω του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού και των παραγώγων τους που είναι φτώχεια, περιθωριοποίηση, πόλεμος, συνεχιζόμενη κατάρρευση του κοινωνικού κράτους για τους πολλούς (γιατί για τους λίγους ισχυρούς μια χαρά πάντα θα υπάρχει κράτος μια και αυτοί είναι μέρος του, το πιο βαθύ).

Σε όλα τα παραπάνω εντάσσεται μια χαρά ο ιδεολογικά κακοήθης «ριζοσπαστικός» ισλαμισμός εκπορευόμενος κυρίως από τις πετρομοναρχίες του κόλπου. Μια χαρά εντάσσεται στα φαινόμενα καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός, όπου με μανδύα και ξέπλυμα τη θρησκεία κάνουν τα πάντα να αυξήσουν την δύναμη και την επιρροή τους οι εκεί πάμπλουτες ελίτ, που συνδετικός τους κρίκος είναι το αίμα και η παράδοση αλλά ο τρόπος οικονομικής παραγωγής και κυριαρχίας καπιταλιστικότατος. Αδιάφορο και αν πιστεύουν οι εκεί ελίτ στα αλήθεια τις θρησκευτικές παραληρηματικές παπαριές που ταΐζουν περιθωριοποιημένους για να τους στρατολογήσουν, μαζί με λεφτά «φιλανθρωπίας» στις χώρες τους ή στην Ευρώπη, μια και πρόκειται για ιδεολογικό μηχανισμό. Που είναι ίδιος είτε πιστεύουν είτε δεν πιστεύουν όσοι έχουν τη εξουσία και σημασία έχει να πιστεύουν οι από κάτω. *

Επίσης δεν χρειάζεται την Λεπέν ο ρατσισμός για να θεριέψει. Τι θα κάνει η Λεπέν θα τον θεσμοθετήσει και επίσημα; Λες και ανεπίσημα δεν είναι υπαρκτός μια χαρά ως μια ακόμα «φυσική πραγματικότητα» του σημερινού καπιταλισμού. Να πούμε βέβαια ότι από τα μαθήματα της Ιστορίας ξέρουμε ότι ο ανοιχτά θεσμικός ρατσισμός θα είναι χειρότερος από τον ύπουλο της «φυσικής κατάστασης των πραγμάτων», αλλά αυτό δεν είναι στην τωρινή στρατηγική και τακτική των καπιταλιστικών ελίτ.

Άμα γίνει και αυτό αναγκαίο (αυτοδιάλυση-διάλυση της «πατρίδας μας» Ε.Ε. , ένταση ιμπεριαλιστικών πολέμων και τρομοκρατίας σε βαθμό που ίσως δεν φανταζόμαστε κτλ) θα βγάλουν την Λεπέν από τη θέση «η πιο κακή επιλογή» και από τη θέση του «κυνηγημένου» και μπορεί στο μέλλον να είναι αυτή στην θέση του Μακρόν -λίγο να αλλάξει τη ρητορεία της η Λεπέν ακόμα, λίγο που θα διαγνωσθούν και άλλες κρίσιμες «αναγκαιότητες»- και θα διαβάζουμε «κάντε ότι νομίζετε αλλά πζηφίστε Λεπέν να σωθεί η Γαλλία»

*Αν και πιστεύω ότι οι πετρομοναρχίες του κόλπου και ειδικά η Σαουδική Αραβία γνωρίζοντας ότι είναι ως πολιτικά και ιδεολογικά καθεστώτα καταδικασμένα να καταρρεύσουν στο μέλλον, προσπαθούν να εξάγουν την κρίση τους όπου μπορούν έξω από τις ίδιες τις χώρες τους και να προκαλέσουν όσο γίνεται μεγαλύτερο χάος εκτός των χωρών τους, θεωρώντας ότι αυτό θα παρατείνει επ’αόριστο την παραμονή τους στην εξουσία.

Read Full Post »

Ο βρώμικος πόλεμος των ΗΠΑ στο Ιράκ, που συνέλαβε μέγιστα και στη δημιουργία του τέρατος του Ισλαμικού Κράτους

Ντοκυμαντέρ του 2013 -Η τερατώδης πολιτική και ο βρώμικος πόλεμος των ΗΠΑ στο Ιράκ, μέσω των κρατικών αξιωματούχων του Ιράκ και παραστρατιωτικών ιρακινών ομάδων , που τελικά σαφώς βοήθησε πάρα πολύ στο να γεννηθεί το παρανοικό τέρας του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ). Μια και τα θύματα τότε ήταν σχεδόν αποκλειστικά σουνίτες που αργότερα εντάχθηκαν μαζικά στο ΙΚ μαζί με τους ξένους τζιχαντιστές που είχαν τη χρηματοδότηση πετροδολλαρίων από τις χώρες της χερσόνησου της Σαουδικής Αραβίας.

Μυστικές φυλακές, φρικτά βαναστήρια, δολοφονίες συλληφθέντων, τάγματα θανάτου που δεν ελέγχονταν από καμμιά διάταξη κανόνων. Δηλ φρίκη σε μεγάλο βαθμό ανάλογη με αυτά που κάνει σήμερα και το Ισλαμικό Κράτος (σφαγές αιχμαλώτων και αμάχων, νομιμοποίηση της δουλείας, βιασμοί – η μια φρίκη δεν ξεπλένει την άλλη αντίθετα συνδέονται εδώ σε μεγάλο βαθμό με σχέση αίτιου αιτιατού) το οποίο απλώς τα βαφτίζει «ως νόμο και θέληση του θεού». Ενώ απλώς οι ΗΠΑ και οι εσωτερικοί σύμμαχοι τους στο Ιράκ τα βάφτιζαν «απαραίτητες πολιτικές για να υπάρχουν αποτελέσματα στην εμπέδωση της δημοκρατίας, της ειρήνης και της σταθερότητας»… Μάλιστα…

Επειδή πολλοί αναρωτιούνται πως αναδύθηκε στο Ιράκ κάτι τόσο τερατώδες και παρανοικό σαν το Ισλαμικό Κράτος, χωρίς να κοιτάνε και το ρόλο που έπαιξε και η πρόσφατη ιστορία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολιτικών των ΗΠΑ στην χώρα και στην περιοχή.

Πρόκεται για μια παραγωγή του 2103 μετά από 15μηνη έρευνα από τον Guardian και το BBC με τίτλο «Untold Story of the Iraq War, Commandos, Dirty Wars and Col. James Steele» που δείχνει όλη την φρίκη αυτού του βρώμικου πολέμο που προηγήθηκε της φρίκης του ΙΚ και τη σχέση βετεράνων των ΗΠΑ που μετέφεραν «τεχνογνωσία» ως σύμβουλοι από άλλους βρώμικους πολέμους με φρικτά βασανιστήρια, σφαγές αιχμαλώτων και εξαφανίσεις, στους οποίους είχαν εμπλακεί «συμβουλευτικά» με το χειρότερο δυνατό τρόπο οι ΗΠΑ (Ελ Σαλβαδόρ).

Κάποια στιγμή όταν γίνει κατορθωτό θα μπουν και Ελληνικοί υπότιτλοι.

Read Full Post »

Περί «ισλαμοφασιστών»: ορολογικά πυροτεχνήματα

ΠΗΓΗ: αντιστροφή προοπτικής

Υπήρξαν εποχές του εργατικού κινήματος, διεθνούς και ελληνικού, κατά τις οποίες το ουσιαστικό «φασισμός» και το επίθετο «φασιστικός» χρησιμοποιήθηκαν εντελώς αδιάκριτα ως μια επιπόλαιη και ανήθικη μέθοδος συκοφάντησης του αντιπάλου. Η φορά των πραγμάτων ώθησε τους οπαδούς της μεθοδολογίας αυτής να θεωρούν και ν’ αποκαλούν «φασιστικό το κάθε τι που δεν μου ταιριάζει ή που με εξοργίζει ή με αγανακτεί». Μ’  αυτό το σκεπτικό κάποιος εξαιρετικά προβεβλημένος και προσφάτως εκλιπών Έλληνας πεζογράφος έγραφε, με αδιατάρακτη αυτοπεποίθηση, για τον «φασισμό των νέων», (sic) της αθηναϊκής γειτονιάς του. Οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα δεν μας έβρισκε σύμφωνους, μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε «φασιστική» ή «φασίζουσα» ή «φασιστοειδή» ή «πρωτοφασιστική» ή να χρησιμοποιήσουμε άλλη παρόμοια έκφραση δηλωτική απαρέσκειας που θα την παίρναμε, με σίγουρο χέρι, απ’ τον ειδικό θάλαμο διαφύλαξης λεξημάτων της Αριστεράς. Οι λέξεις «φασίστας» και «φασιστικός» με τα ποικιλώνυμα συνθετικά τους, συνεπεία της πιο πάνω λεκτικής, νοηματικής και πολιτικής κατάχρησης, αφυδατώθηκαν, κατέστησαν τόσο οικείες ώστε έχασαν πια την δύναμή τους. Αρχικώς επρόκειτο για χαρακτηρισμούς με σαφείς και έντονες υποτιμητικές αποχρώσεις που εξέφραζαν ζωηρή αποδοκιμασία και κάτι περισσότερο από ένα αόριστο αίσθημα απαρέσκειας: ένα συνειδητό αίσθημα κατηργασμένης αηδίας και αποστροφής.

 

Σε πολιτικό επίπεδο ο όρος «φασίστας» σηματοδοτεί τον ακραίο αντίπαλο του εργατικού κινήματος, οριοθετεί τον αδιάλλακτο, πολιτικά και ταξικά, εχθρό, και, εμμέσως μεν σαφώς δε, υποδεικνύει acontrario και τον πολιτικό σύμμαχο. Τούτο σημαίνει πως η σωστή χρήση ή η κατάχρηση των όρων «φασίστας» και «φασιστικός» θα έχει άμεσες συνέπειες στην λειτουργία και δράση της δεδομένης πολιτικής οργάνωσης. Στο σημείο αυτό αναδεικνύεται η σπουδαιότητα, και ενδεχομένως η κρισιμότητα, της κατάχρησης των πιο πάνω όρων την οποία ήδη υπαινιχθήκαμε. Για να καταστήσουμε σαφέστερη την σκέψη μας ας αναφέρουμε, επί τροχάδην, ψήγματα από την διεθνή ιστορική εμπειρία: Τον Ιούνιο του 1923 η βουλγάρικη αστική τάξη οργάνωσε, με πρωτοβουλία των ανακτόρων και όργανο τον στρατό, ένα αιματηρό φασιστικό πραξικόπημα κατά της νόμιμης αγροτοσοσιαλιστικής κυβέρνησης της Β.Α.Λ.Ε (Βουλγάρικης Αγροτικής Λαϊκής Ένωσης) και του πρωθυπουργού Αλεξάντρ Σταμπολίσκυ, τον οποίο και δολοφόνησαν με βασανιστήρια. Το κοινοβούλιο διαλύθηκε, οι λαϊκές ελευθερίες ποδοπατήθηκαν και η κρατική καταστολή προσέλαβε «ευρύτατες δυνατότητες αυτοέκφρασης». Τότε, ακριβώς τότε, η Κ.Ε του Βουλγάρικου Κ.Κ έλαβε απόφαση επί των διαδραματιζομένων γεγονότων και έκρινε πως πρέπει να αφήσει «την αστική τάξη της πόλης να κανονίσει τους λογαριασμούς της με την αστική τάξη του χωριού». Ενωρίτερα, είχε καταγγείλει τον Σταμπολίσκυ ως «φασίστα» και την κυβέρνησή του ως «φασιστική». Ωστόσο, η βουλγάρικη αστική τάξη είχε πιο προσγειωμένους προσανατολισμούς απ’ τους κομμουνιστές συμπατριώτες της: Αφού «τελείωσε» με τους αγροτιστές της Β.Α.Λ.Ε, έστρεψε, ευθύς αμέσως, την άγρια κρατική καταστολή της εναντίον των Βουλγάρων κομμουνιστών καταφέροντάς τους καίρια χτυπήματα.

Τον Νοέμβρη του 1932 σε μιαν απεργία των σιδηροδρομικών του Βερολίνου, οι Γερμανοί κομμουνιστές συνέπραξαν με τους εθνικοσοσιαλιστές (Ναζί) και εστράφησαν κατά της τοπικής σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης την οποία αποκαλούσαν «σοσιαλφασιστική» συγχρονιζόμενοι έτσι με τον ρυθμό του μοσχοβίτικου βαλς. Πριν, καλά – καλά, παρέλθουν δύο (2) μήνες (30-1-1933) ο Χίτλερ διορίστηκε καγκελάριος και παρέσχε την δυνατότητα στα εκατομμύρια των κομμουνιστών συμπατριωτών του να γνωρίσουν, in vivo και επί δώδεκα (12) συναπτά έτη, «τί εστί φασισμός» και δη την γνήσια, γερμανική εκδοχή του. Εάν μετακινηθούμε νοερώς εις «την καθ’ ημάς Ανατολήν», δίπλα στους «σοσιαλφασίστες» προστέθηκαν οι «αγροτοφασίστες» (εξέχουσα μορφή, μεταξύ των οποίων, ήταν ο αρχηγός του Α.Κ.Ε (Αγροτικού Κόμματος Ελλάδας) Κώστας Γαβριηλίδης που πέθανε αργότερα εξόριστος στον Άη Στράτη) και, εν τέλει, οι «τροτσκιστοφασίστες» μια και ο Λεβ Νταβίντοβιτς Τρότσκυ στιγματίσθηκε ως πράκτορας της…GE.STA.PO!

Read Full Post »

Για ότι μας κρύβουν τα #burkini και παραπέρα

Ως προς το Μπουρκίνι και την απαγόρευση του στη Γαλλία γίνεται νομίζω καμμιά φορά αδιέξοδη συζήτηση από τους ίδιους τους όρους της.

Για μένα όλο το πράγμα δείχνει την τραγική αποτυχία της δυτικής κουλτούρας των Γάλλων να ενσωματώσει τις τελευταίες δεκατίες τους μουσουλμάνους. Και πρωταρχική αιτία είναι φυσικά κυρίως οικονομικοί λόγοι, ο ανηλεής καπιταλισμός μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και η διάλυση του κοινωνικού κράτους και των εξισωτικών θεσμών κάνει την παράδοση- και τις μετριοπαθείς και τις εξτρεμιστικές ερμηνείες της- και την θρησκευτική ταυτότητα να μοιάζουν ως «αληθινές διέξοδους». Κάτι που φυσικά δεν είναι μόνο «πνευματικό και άυλο» αλλά ταίζεται –στην περίπτωση του militant ισλαμισμού –με λεφτά των Σαουδάραβων ουαχαμπιστών, με την «παράξενη» αποδοχή και έγκριση των δυτικών τους συμμάχων. (Μιλάω για τις διάφορες λίγο πολύ επιθετικές, πουριστικές σκληρές βέρσιον του ισλαμισμού που είναι σε μεγάλο βαθμό εξωγενείς και τροφοδοτούμενος από συγκεκριμένα κέντρα και όχι για την παράδοση της γιαγιάς που την διατηρεί όπως την παρέλαβε)

Και φυσικά η εξτρεμιστική κοινωνιοπαθής βέρσιον του ισλαμισμού με τις τυφλές, κατά απλών ανθρώπων που περπατάνε στο δρόμο, φονικές ενέργειες είναι εκτός συζήτησης, διαπλεκόμενη πάντα όμως με το βρώμικο παιχνίδι των μυστικών υπηρεσιών και την διαχείριση του τελικού πολιτικού και κοινωνικού νοήματος από τα ΜΜΕ των καπιταλιστικών ελίτ. Αλλά και η μετριοπαθής βέρσιον-διαπλεκόμενη επίσης πάντα με μη διαφανείς τρόπους με την εξτρεμιστική- είναι μικρόπνοης «βιωσιμότητας», ψυχολογικής τελικά κυρίως υφής και μια μεγάλη αυταπάτη που στο τέλος του δρόμου είναι η σύγκρουση ή η απομόνωση ως best case scenario. Γιατί εκεί οδηγεί κάθε, κανονιστικό αυταρχικό πρόταγμα ειτε «υλικό » είτε «μεταφυσικό», ειδικά στην σύγχρονη εποχή αν σκεφτούμε και το εφιαλτικό πλαίσιο του σύγχρονου καπιταλισμού, με ηγεμονεύουσα ιδεολογία τον πόλεμο όλων εναντίων όλων-άσχετα αν είναι πόλεμος του κεφαλαίου εναντίον της κοινωνίας – και την σχεδόν ανυπαρξία δυτικών επαναστατικών μαζικών κομμάτων και οργανώσεων.

Read Full Post »

‪#‎TurkeyCoupAttempt‬, όταν όλο το παιχνίδι το κάνει ο ισλαμισμός ξεπλένοντας τον νεοφιλελευθερισμό

Aπό τον unexpert 

Σαφώς το πόσο σάπιος και αυταρχικός κρυφοφασίστας είναι ο Ερντογόν δεν κάνει «καλούς» τους αποτυχημένους επίδοξους χουνταίους της Τουρκίας. Μια χούντα ως ξεκάθαρος εδραιωμένος φασισμός αφήνει και λιγότερα περιθώρια αντίστασης. Πάντως ούτως ή άλλως όσοι αντέδρασαν και βγήκαν στους δρόμους, πιστεύω, δεν το έκαναν για τη δημοκρατία αλλά από προσωπολατρία στον νεοσουλτάνο και επειδή έχουν μασήσει το σανό της ισλαμικής βέρσιον του Ερντογαν για αξίες και παράδοση ως χρυσωμένο χάπι για το νεοφιλελερισμό. Πάντως το να θες συναισθηματικά να πέσει με αυτούς τους όρους ο Ερντογάν επειδή τον απεχθάνεσαι-που το συμμερίζομαι πλήρως– είναι πολιτικά μεγάλο λάθος και κυριαρχία των συναισθημάτων πάνω στο πολιτικό κριτήριο. Πολύ πιθανώς το πραξικόπημα να είχε την κρυφή στήριξη της δύσης με πολλούς συμμετέχοντες αλλά ως δοκιμή. Αυτό που έσωσε το νεοσουλτάνο είναι ότι όντως βγήκε ο κόσμος-οι οπαδοί του κυρίως- στους δρόμους απέναντι στα τανκς. Και άρα και για τη δύση πέρασε το τεστ, εφόσον είναι λαοφιλής και ελέγχει αρκετό κόσμο είναι ακόμα χρήσιμος ως πολιτικός παράγοντας. Ενώ φυσικά και το ΝΑΤΟ δεν θα ήθελε ένα ακόμα ανοιχτό εμφύλιο σε όλη την έκταση της Τουρκίας.

Επίσης ο μόνος μεγάλος πολιτικός θεσμός/ κόμμα της Τουρκίας το People’s Democtratic Party, που μπορεί κανείς να αποδεχτεί στα σοβαρά ως δημοκρατικό ήταν εναντίον του πραξικοπήματος. Κάτι λογικό γιατί η χούντα θα έκανε άμεσα, λειτουργώντας υπέρ της αστικής τάξης και με μόνο σκοπό την αναβάθμιση της δύναμης του στρατού ως θεσμό, αυτό που ΄κάνει ο Ερντογάν, αργά και με σαλαμοποίηση. Κάτι που δίνει χρόνο και δυνατότητες αντίστασης, ενώ η χούντα δεν θα τα έδινε αυτά. Και αν και τώρα πια θα γυρίσει πιο «δυνατός» από ποτέ ο Ερντογάν, δεν μπορεί να εξαφανίσει τα αληθινά βαθιά προβλήματα.

Read Full Post »

Γυναίκα καταδικάζεται σε θάνατο στο Πακιστάν…για μια βρισιά

 

Αυτό το βίντεο το έβαλα γιατί μου έκανε πραγματικά εντύπωση το μέγεθος του φανατισμού, της σκληρότητας των θεσμών και αυτής της αισχρής κουραδίσιας έννοιας του «ιερού» ‘όπου είναι πάνω από την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια καθώς μια απαγορευμένη φράση ισοδυναμεί με την ανθρώπινη ζωή και  όχι πως δεν υπάρχει και εδώ ή στη δύση κάποιες φορές κάτι τέτοιο στα μυαλά των ανθρώπων, αλλά το φοβερό είναι ότι εκεί είναι κυρίαρχο σε επίπεδο θεσμών και νόμων.

Η αξία αναφοράς τέτοιων γεγονότων είναι απλώς στο να καταλαβαίνουμε τη βαθύτερη ουσία του φονταμενταλιστικού ισλαμισμού καθώς είναι μια δύναμη στο παγκόσμιο μύλο που παίζει το ρόλο της και πρέπει να ξέρουμε τι μας γίνεται όπως το ίδιο πρέπει να ξέρουμε τι είναι βαθύτερα η Αμερική, η Ρωσία, οι αναδυόμενες υπερδυνάμεις Κίνα και Ινδία κ.α.

Αυτό το δηλώνω γιατί αυτό το ποστ δεν έχει σχέση με ακροδεξιά  κόλπα που προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή  σε άσχετα θέματα για να προστατέψουν κάποια αφεντικά ή να φενακίσουν και να φοβίσουν με ανύπαρκτες άμεσες απειλές.

Αυτά δεν έχουν σχέση με τις προθέσεις μου ούτε με καν με τον τρόπο σκέψης μου καθώς αυτοί οι τύποι είτε έχουν πιστέψει σε εξωπραγματικές θεωρίες συνομωσίας  είτε χρησιμοποιούν αυτά τα θέματα για αποπροσανατολισμό, εντυπωσιασμό και για να μπερδέψουν πιο πολύ τα ήδη μπερδεμένα πράγματα και ο τελικός σκοπός τους είναι να διατηρήσουν την λίγη ή πολύ εξουσία τους και τα προσωπικά τους συμφέροντα και φυσικά να υπηρετήσουν όλο το σύστημα καθώς η ακροδεξιά είναι αναπόσπαστο μέρος του.

Η δική μου πρόθεση είναι να καταδείξω ότι ο ακραίος ισλαμισμός είναι» φύση» ξένος ή και εχθρικός με τη παράδοση και τις έννοιες της θρησκευτικής και ατομικής ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Δεν μας αφορά άμεσα σίγουρα καθώς στην Ευρώπη δεν υπάρχει κάποιο ισλαμικό κράτος(η) αλλά αν θέλουμε να σκεφτόμαστε τη πολιτική με παγκόσμιους όρους είναι σημαντικό να γνωρίζουμε  και τον ισλαμισμό που είναι μια θρησκεία με πάνω από 1,5 δισ μέλη και πιο πολύ  δεν γνωρίζουμε αν θα ευνοηθεί μια επέκταση του ή μια υποχώρηση του στο μέλλον καθώς δεν γνωρίζουμε τις ισορροπίες και ιστορικές συνθήκες που θα υπάρχουν τότε. Σίγουρα δεν είναι όλο το Ισλάμ ακραίο και θεοκρατικό καθώς υπάρχει και η εκοσμικευμένη του μορφή όπως στη Τουρκία, στη Βόρεια Αφρική, στο Λίβανο, στη Συρία, στην Ιορδανία και αλλού αλλά η τάση του Θεοκρατικού και ολοκληρωτικού Ισλάμ έχει κυριαρχήσει σε  πολλά μουσουλμανικά κράτη ενώ σε όλα σχεδόν  υπάρχουν ισλαμιστικά φονταμενταλιστικά ρεύματα που πιέζουν και συγκρούονται με τις μετριοπαθείς εξουσίες  ακόμα και με τη βία.

Ακόμη ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν ήδη υπολογίσιμες αριθμητικά μειονότητες στην Ευρώπη από ισλαμικές χώρες, κάτι που δεν σημαίνει βέβαια ότι θα εξισλαμιστούν οι δυτικές χώρες όπως βλακωδώς λένε κάποιοι για να τρομοκρατήσουν τους ψηφοφόρους τους για να αποσπάσουν ψήφους, αλλά σίγουρα θα υπάρξουν (υπάρχουν ήδη) κοινωνικές εντάσεις εσωτερικά στην Ευρώπη λόγω πολιτισμικών διαφορών ενώ πιθανόν αυτό το γεγονός να αποτελέσει και ένα σημαντικό  σημείο  τριβής της δύσης με το Ισλάμ και να προστεθεί αθροιστικά ως πηγή εντάσεων και εχθρότητας μαζί με το χρόνιο πρόβλημα της Μέσης Ανατολής. Όλα αυτά είναι σημαντικά μόνο και μόνο γιατί δεν μπορούμε να  ξέρουμε τι συνέπειες πραγματικά θα έχουν σε ένα κόσμο απρόβλεπτο που αλλάζει συνεχώς.

Read Full Post »