Οι φετινές κινητοποιήσεις στη Δ.Ε.Θ. ανήκουν σε δύο διαφορετικές κατηγορίες. Είναι οι συνηθισμένες κινητοποιήσεις μιας διασπασμένης Αριστεράς, που έχουν πάρει τον τελετουργικό χαρακτήρα ενός ετήσιου ραντεβού. Μιας Αριστεράς που ενώ διεκδικεί τα αυτονόητα παίζει μπάλα με τρεις, τέσσερεις ομάδες ενάντια στην αντίπαλη ομάδα. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει η διαδήλωση – συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Η κατάσταση στην Αριστερά είναι λίγο πολύ γνωστή. Το ενδιαφέρον στράφηκε στην πορεία των μακεδονικών σωματείων.
Τα μακεδονικά σωματεία είχαν εκδόσει τρία προσκλητήρια με σημείο συνάντησης το σήμα κατατεθέν τέτοιου είδους συγκεντρώσεων, το Λευκό Πύργο. Οι πρωταγωνιστές λίγο ως πολύ γνωστοί, εργολάβοι του εθνικισμού και της θρησκοληψίας, γραφικοί επίδοξοι πολιτευτές και εθνοσωτήρες, τηλεπερσόνες, Χρυσαυγή. Ο «λαός», μια μεσαία τάξη που σηκώθηκε από τον καναπέ, πήρε την πλαστική σημαία και κατέβηκε στην παραλία (ή ανέβηκε από την υπόλοιπη Ελλάδα) με τη γυναίκα και τα παιδιά. Μια μεσαία τάξη που χτυπήθηκε σκληρά οχτώ χρόνια από τα μνημόνια δεξιά, κεντρώα και «αριστερά».
Πολύ λιγότεροι από τα πρώτα συλλαλητήρια του Γενάρη, ωστόσο μαζικοί και υπολογίσιμοι. Υπολογίσιμοι από ποιον; Τα κανάλια, κυβερνητικά και αντικυβερνητικά τους έθαψαν. Δημοσιογράφος της κυβερνητικής Αυγής βγήκε και τους βάφτισε «φέϊκ νιουζ». Η Ν.Δ. απούσα. Ο Σαμαράς απών. Ο Λεβέντης απών. Ο Θεοδωράκης απών. Νομίζω ότι ούτε η κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσαυγής ήταν στο συλλαλητήριο. (περισσότερα…)
ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΑΤΟΣ 