Aπόπειρα σχολίου θεολογικού περί πίστης – ερασιτεχνική.
[υποσ.] Οι Αμβρόσιοι και ο λοιπός εσμός από τον βούρκο δεν έχουν καν σχέση με αυτά. Αλλά με cult mentality και βρωμερή προβοκάτσια που δεν έχει καμμιά σχέση με μεταφυσική αλλά με πολιτικούς και υλικότατους στόχους. Πάντα «αγωνιζόμενοι» να πάρουν μια καλή θέση στο φασιστικό ακροατήριο με όλες τις ΥΛΙΚΟΤΑΤΕς συνέπεις που αυτό συνεπάγεται. 😉 Δεν χρειάζεται να είναι κανείς θεολόγος για να καταλάβει ότι οι Αμβρόσιοι είναι αιρετικοί και θεσμικά απόβλητοι από την εκκλησία. Απλώς η ΕΚΚΛΗΣΙΑ Α.Ε. κάνει το κορόιδο ακριβώς για τα «κουκιά» με όλα τα επακόλουθα τους που κουβαλάει μαζί του ως «προίκα» ο κάθε Αμβρόσιος.
…
Tο να θες με πάθος να διακηρύξεις την πίστη σου στον εαυτό σου και στους γύρω σου είναι βασικά σημάδι απελπισίας λόγω απιστίας. Και ο θεσμός της εκκλησίας αν τον δει κανείς βαθυτερα, τώρα που οι άνθρωποι μπορούν και έχουν τα μέσα να σκέφτονται εκτός των δεδομένων της, αυτή την απελπισία δείχνει σταθερά και διογκωμένα. Από την άλλη η απιστία και η αμφιβολία είναι ο μόνος αληινός δρόμος για την πίστη ή τη μη πίστη- γιατί ο καθένας φτάνει ακόμα και από τον ίδιο μοναδικό δρόμο σε διαφορετικο «τέλος». Ούτως ή άλλως τα όποια ηθικά αγαθά και προτερήματα του χριστιανισμού-που έχει πράγματι- είναι ενσωματωμένα συνήθως σε αυτό που λέμε καλούς ανθρώπους συνειδητά ή υποσυνειδητά, ασχέτως πίστης ή μη πίστης.
Όλα τα μεταφυσικά για το επέκεινα και μετά θανατον είναι απλώς θέμα επιλογής συνειδησιακής για το πως αντιλαμβάνεται κάποιος την χρονικότητα και το νόημα της ύπαρξης του εντός του χρόνου [του]. Η επιβολή όμως μεταφυσικών «βεβαιοτήτων» και η θεσμοθέτηση τους από θεσμικούς εκκλησιαστικούς λόγους ως τελεσίδικο θανάσιμο -και ως και μετά το θάνατο- σφάλμα ή αντίστοιχα σωστό -ως σωτηρία για πάντα- είναι ξανά αυτή η άρνηση της συνειδότητας του ανθρώπου ως μοναδικό πρόσωπο.
Γιατί η επιβεβλημένη «βεβαιότητα» ως καταναγκασμός παράγει μαζί, εκτός από μεταφυσική «σιγουριά» και κοσμικότατες και υλικότατες εξουσίες και προνόμια προς όφελος λίγων, που είναι οι τοποτηρητές της, πάντα αγκαλιά μαζί με τις άλλες «αναγκαίες» εξουσίες. Όμως ο κόσμος που ζούμε είναι πρώτα και πάνω από όλα και με βεβαιότητα υλικός και ας μπορούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ή να μας πείσουνε -ή να μας επιβάλλουνε- θεωρητικά άπειρες μεταφυσικές και μετα-υλικές αφηγήσεις του.
ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΑΤΟΣ 