Λινέρα, Αντιπρόεδρος της Βολιβίας: Τι κάναμε λάθος στη Λατινική Αμερική;

Εξαιρετικό κείμενο του Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα, Αντιπρόεδρου  της Βολιβίας, στην κυβέρνηση του Έβο Μοράλες.  Όλο το κείμενο είναι πολύ ενδιαφέρον και μιλά για τις πραγματικές εμπειρίες των ριζοσπαστικών σοσιαλιστικών και αριστερών  κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική.

Μια απόπειρα σε ηπειρωτικό επίπεδο,  με περιορισμούς και λάθη αλλά και σημαντικές επιτυχίες που είναι τώρα σε σημαντική κάμψη, αλλά από το κείμενο αναδύεται αισιοδοξία για το μέλλον μέσα και από ένα τίμιο και πολύ διεισδυτικό απολογισμό με αυτοκριτική.

Μιλάμε βέβαια για ανθρώπους που θα γραφτούν στην Ιστορία ως αληθινή απόπειρα σοσιαλισμού (δημοκρατικού) και όχι ως άθλια απόπειρα τσαρλατανισμού όπως εδώ ο Σύριζα. Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι οι απόψεις του Λινέρα πάνω στην έμπρακτη πολιτική θεωρία και τη πολιτική πράξη  είναι πραγματιστικές και ρεαλιστικές,  χωρίς να χάνουν τίποτα από την επαναστατικότητα τους.

Πηγή: Solidaridad_griega

O Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα, Αντιπρόεδρος της Βολιβίας από το 2006 στην κυβέρνηση του Έβο Μοράλες, επιχειρεί τη δική του αποτίμηση για τους κλυδωνισμούς των αριστερών και κεντροαριστερών κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική.

H πολιτική κρίση στη Βραζιλία με την αποπομπή της Ντίλμα Ρούσεφ από το αξίωμα της Προέδρου της χώρας στις αρχές Σεπτεμβρίου, η αύξηση της κοινωνικής και πολιτικής πίεσης στη Βενεζουέλα για διεξαγωγή δημοψηφίσματος με θέμα την απομάκρυνση του Νικολάς Μαδούρο από την Προεδρία, αλλά και η αμφισβήτηση της πολιτικής του Μοράλες στη Βολιβία, διαμορφώνουν ένα τοπίο έντονων πολιτικών ανακατατάξεων στην ήπειρο. Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα από την ομιλία του Λινέρα στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες, τον Μάιο του 2016.

«Βρισκόμαστε σε ένα ιστορικό σημείο καμπής στη Λατινική Αμερική. Ορισμένοι μιλούν για πισωγύρισμα, για την επάνοδο των συντηρητικών δυνάμεων. Η αλήθεια είναι ότι τους τελευταίους δώδεκα μήνες, μετά από μια δεκαετία έντονης προόδου και ενίσχυσης των προοδευτικών και επαναστατικών κυβερνήσεων στην ήπειρο, αυτή η πρόοδος συναντά εμπόδια. Σε κάποιες περιπτώσεις υποχωρεί και σε άλλες απειλείται η συνέχειά της.

Εκεί όπου οι συντηρητικές δυνάμεις κερδίζουν έδαφος, παρατηρούμε μια εντατική διαδικασία επαναφοράς των παλιών ελίτ των δεκαετιών του 1980 και του 1990, οι οποίες επιχειρούν να ανακτήσουν τον έλεγχο του κράτους.

Στο επίπεδο της πολιτισμικής ατζέντας, υπάρχει η αποφασιστική προσπάθεια από ΜΜΕ, μη κυβερνητικές οργανώσεις και οργανικούς διανοούμενους της Δεξιάς, να θέσουν υπό αμφισβήτηση και να αποδυναμώσουν το σχέδιο της αλλαγής και της επανάστασης.

Στοχοποιούν αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε χρυσή και ενάρετη δεκαετία στη Λατινική Αμερική.

Read Full Post »

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, το ελληνικό πρόβλημα και ο Μαρξισμός

Συμπυκνωμένη ανάλυση και κριτική σε πολλά κρίσιμα θέματα από τον καθηγητή πολιτικής οικονομίας Σταύρο Μαυρουδέα [βίντεο-ημερίδα καπιταλισμός 2013 από Όμιλο Μαρξιστικών Ερευνών]

Ξεκινώντας από μια κριτική των ψευδών ιδεολογημάτων της κλασσικής ορθόδοξης οικονομικής θεωρίας, κάτι όχι ιδιαίτερα δύσκολο, καταδυκνείει και την-σύμφωνα με τον ίδιο- αδυναμία και την  μερική και δια πλαγίως, συστημική ένταξη στην ιδεολογία του καπιταλισμού των ετερόδοξων οικονομικών θεωριών   ή για τα πιο διαχειριστικά και ανοιχτά φιλοκαπιταλιστικά μοντέλα  -πχ Βαρουφάκης κτλ, ως συνδυασμούς μέρους της ετερόδοξης θεωρίας με κεϋνσιανές θεωρίες.

Στην συνέχεια αναφέρει την μάλλον τραγική κατάσταση της σύγχρονης μαρξιστικής οικονομικής θεωρίας, λόγω και των ιδιαίτερων συνθηκών μακαρθισμού στην ακαδημία αλλά θα πρόσθετα και την από χρόνια σκόπιμη απαξίωση στο δημόσιο λόγο. Μετά μια κριτική και πλήρης αποδόμηση των κλασσικών αστικών «ερμηνείων» της κρίσης στην Ελλάδα ως ψευδο-ιδεολογημάτων, η οποία ερμηνεύεται αληθινά μόνο στα πλαίσια της παγκόσμιας διαρκούς οικονομικής κρίσης* ,ως κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου λόγω συνεχούς πτώσης του ποσοστού κέρδους και από το τεράστιο πλεονάζων κεφάλαιο το οποίο δεν έχει αποδοτικές επενδυτικές «διεξόδους» για την αναπαραγωγή του.

Ενώ ο τραπεζικός και χρηματοπιστωτικός κλάδος και η τεράστια «ανάπτυξη» του/φούσκα ορίζεται -και σωστά για μένα- απλώς ως μια απόπειρα ετεροχρονισμού [μεταφορά των προβλημάτων στο μέλλον] των δομικών και ενδογενών βαθιών προβλημάτων της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, μέσω «ανάπτυξης» δια «στοιχημάτων» και πλασματικού κεφαλαίου που όμως συνδέονται αναγκαστικά με μελλοντικά «ποθούμενα» κέρδη και «προβλεπόμενη» ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας στο μέλλον. Μια και μακροπρόθεσμα ο χρηματοπιστωτικός τομέας παραμένει πάντα εξαρτημένος και συνδεδεμένος με την πραγματική οικονομία  και με τις διαδικασίες της εκμετάλλευσης και της ιδιοποίησης υπεραξίας της εργασίας στην πραγματική οικονομία, που είναι αυτές που παίζουν τον τελικό και καθοριστικό ρόλο.

Μια ενδιαφέρουσα επίσης ιστορική αναδρομή της ένταξης της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό οικονομικό διακρατικό οργανισμό της ΕΕ ως επιλογή και νέα «μεγάλη ιδέα» του Ελληνικού κεφαλαίου.  Η οποία ενώ αρχικά λειτούργησε λίγο πολύ, ακριβώς για τους γνωστούς δομικούς λόγους που προκαλούν και διατηρούν την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και λόγω της ανισότητας ισχύος μεταξύ των καπιταλισμών κάθε χώρας, τελικά κατέληξε να λειτουργεί καθολικά  υπερ του Ευρωπαικού κεφαλαίου και ιδίως των χωρών του «κέντρου».

Παρόλα αυτά εδώ να σημειώσουμε, ως συμπέρασμα και από την εισήγηση, ότι αν και η οικονομική «συνεργασία» των χωρών της ΕΕ και η Νομισματική Ένωση του Ευρώ ήταν από την αρχή δομημένες για να ευνοούν το κεφάλαιο των ισχυρότερων χωρών της ΕΕ, ενώ χειρότερα σήμερα, ως έχει η ΕΕ, να λειτουργούν συντριπτικά υπερ τους, η αστική τάξη και το Ελληνικό κεφάλαιο δεν έχουν απολύτως κανένα άλλο εναλλακτικό στρατηγικό σχέδιο. Και προτιμούν ξεκάθαρα να προσπαθούν να αρπάξουν ότι μπορούν από την χώρα ως λεία, μέσω συνεργιών με το Ευρωπαικό κεφάλαιο και συνεργαζόμενοι μαζί του και ας οδηγεί αυτό στη διάλυση της χώρας και στην οικονομική και κοινωνική συντριβή της μεγάλης πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.

Τέλος  ο Μαυρουδέας προτείνει μια διέξοδο σοσιαλιστική όχι ως ευχολόγιο αλλά με 5 συγκεκριμένα  βήματα οικονομικής πολιτικής ως πρώτα βασικά βήματα αλλά όχι ως μόνους ικανούς και αναγκαίους όρους, δίνοντας σημασία και  στην μακροπρόθεσμη προοπτική και δυναμική για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.

*Εδώ έχει μια ενδιαφέρουσα άποψη ο Μαυρουδέας ότι το πλαίσιο της σημερινής παγκόσμιας κρίσης είναι αυτό της κρίσης του 1973, η οποία δεν ξεπεράστηκε πραγματικά ποτέ και η οποία συνεχίζει να εκτυλλίσεται με διακυμάνσεις. Με προφανώς πιο έντονη διακύμανση την ύφεση που ξεκίνησε το 2007.

Αξίζει να δείτε αυτό το βίντεο των 26 λεπτών με προσοχή:

 

 

Read Full Post »

Νόαμ Τσόμσκι: Κάποιοι στη Γερμανία θέλουν την Ελλάδα σε σκλαβιά

Άρθρο του Νόαμ Τσόμσκυ στην Αυγή. Με λίγα λόγια. Πόσο απάτη είναι ο «αντικρατισμός» και η «φιλελεύθερη» ιδεολογία που στην ουσία είναι μια κενή ρητορεία για μικρομεσαία κορόιδα όταν η πρακτική των πλούσιων ελίτ και των ισχυρών είναι ακριβώς η ΣΥΝΕΧΉς στήριξη και η προστασία τους από το κράτος.

Πώς το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο υποσκάπτει συστηματικά την πραγματική οικονομία και πως μετέτρεψε το πανίσχυρο κράτος των ΗΠΑ σε προστάτη , σωτήρα του και στο τέλος σε υπηρέτη του.

Πως το χρέος είναι ένα ιδεολογικό και κοινωνικό κατασκεύασμα που βασίζεται στην επιβολή, με τους καπιταλιστικούς του όρους (αν δεν πληρώνεις , χρεοκοπείς και πας στα σκατά) να ισχύουν μόνο για τους φτωχούς και τους λαούς και όχι για τις τράπεζες και τους πολύ πλούσιους.

Πως θεωρεί σοβαρή πιθανότητα την αεροψεκασμένη θεωρία (κοιτα ποιούς κάνουνε καθηγητάδες ε;) η Γερμανία να θέλει να δεσμεύσει ότι έχει αξία στην Ελλάδα. Και πως κάποιοι άνθρωποι στη Γερμανία φαίνεται πως στόχο έχουν να θέσουν την Ελλάδα υπό καθεστώς ιδιότυπης σκλαβιάς.

Πως η μόνη αληθινή ριζική λύση θα ήταν ένα κοινό μέτωπο του νότου ως trigger εξελίξεων για αλλαγές στη δομή της Ευρώπης κτλ Και διάφορα άλλα θεωρητικά ενδιαφέροντα θέματα.

http://www.avgi.gr/article/1458668/noam-tsomski-kapoioi-sti-germania-theloun-tin-ellada-se-sklabia

 

Read Full Post »