Συμπυκνωμένη ανάλυση και κριτική σε πολλά κρίσιμα θέματα από τον καθηγητή πολιτικής οικονομίας Σταύρο Μαυρουδέα [βίντεο-ημερίδα καπιταλισμός 2013 από Όμιλο Μαρξιστικών Ερευνών]
Ξεκινώντας από μια κριτική των ψευδών ιδεολογημάτων της κλασσικής ορθόδοξης οικονομικής θεωρίας, κάτι όχι ιδιαίτερα δύσκολο, καταδυκνείει και την-σύμφωνα με τον ίδιο- αδυναμία και την μερική και δια πλαγίως, συστημική ένταξη στην ιδεολογία του καπιταλισμού των ετερόδοξων οικονομικών θεωριών ή για τα πιο διαχειριστικά και ανοιχτά φιλοκαπιταλιστικά μοντέλα -πχ Βαρουφάκης κτλ, ως συνδυασμούς μέρους της ετερόδοξης θεωρίας με κεϋνσιανές θεωρίες.
Στην συνέχεια αναφέρει την μάλλον τραγική κατάσταση της σύγχρονης μαρξιστικής οικονομικής θεωρίας, λόγω και των ιδιαίτερων συνθηκών μακαρθισμού στην ακαδημία αλλά θα πρόσθετα και την από χρόνια σκόπιμη απαξίωση στο δημόσιο λόγο. Μετά μια κριτική και πλήρης αποδόμηση των κλασσικών αστικών «ερμηνείων» της κρίσης στην Ελλάδα ως ψευδο-ιδεολογημάτων, η οποία ερμηνεύεται αληθινά μόνο στα πλαίσια της παγκόσμιας διαρκούς οικονομικής κρίσης* ,ως κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου λόγω συνεχούς πτώσης του ποσοστού κέρδους και από το τεράστιο πλεονάζων κεφάλαιο το οποίο δεν έχει αποδοτικές επενδυτικές «διεξόδους» για την αναπαραγωγή του.
Ενώ ο τραπεζικός και χρηματοπιστωτικός κλάδος και η τεράστια «ανάπτυξη» του/φούσκα ορίζεται -και σωστά για μένα- απλώς ως μια απόπειρα ετεροχρονισμού [μεταφορά των προβλημάτων στο μέλλον] των δομικών και ενδογενών βαθιών προβλημάτων της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, μέσω «ανάπτυξης» δια «στοιχημάτων» και πλασματικού κεφαλαίου που όμως συνδέονται αναγκαστικά με μελλοντικά «ποθούμενα» κέρδη και «προβλεπόμενη» ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας στο μέλλον. Μια και μακροπρόθεσμα ο χρηματοπιστωτικός τομέας παραμένει πάντα εξαρτημένος και συνδεδεμένος με την πραγματική οικονομία και με τις διαδικασίες της εκμετάλλευσης και της ιδιοποίησης υπεραξίας της εργασίας στην πραγματική οικονομία, που είναι αυτές που παίζουν τον τελικό και καθοριστικό ρόλο.
Μια ενδιαφέρουσα επίσης ιστορική αναδρομή της ένταξης της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό οικονομικό διακρατικό οργανισμό της ΕΕ ως επιλογή και νέα «μεγάλη ιδέα» του Ελληνικού κεφαλαίου. Η οποία ενώ αρχικά λειτούργησε λίγο πολύ, ακριβώς για τους γνωστούς δομικούς λόγους που προκαλούν και διατηρούν την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και λόγω της ανισότητας ισχύος μεταξύ των καπιταλισμών κάθε χώρας, τελικά κατέληξε να λειτουργεί καθολικά υπερ του Ευρωπαικού κεφαλαίου και ιδίως των χωρών του «κέντρου».
Παρόλα αυτά εδώ να σημειώσουμε, ως συμπέρασμα και από την εισήγηση, ότι αν και η οικονομική «συνεργασία» των χωρών της ΕΕ και η Νομισματική Ένωση του Ευρώ ήταν από την αρχή δομημένες για να ευνοούν το κεφάλαιο των ισχυρότερων χωρών της ΕΕ, ενώ χειρότερα σήμερα, ως έχει η ΕΕ, να λειτουργούν συντριπτικά υπερ τους, η αστική τάξη και το Ελληνικό κεφάλαιο δεν έχουν απολύτως κανένα άλλο εναλλακτικό στρατηγικό σχέδιο. Και προτιμούν ξεκάθαρα να προσπαθούν να αρπάξουν ότι μπορούν από την χώρα ως λεία, μέσω συνεργιών με το Ευρωπαικό κεφάλαιο και συνεργαζόμενοι μαζί του και ας οδηγεί αυτό στη διάλυση της χώρας και στην οικονομική και κοινωνική συντριβή της μεγάλης πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.
Τέλος ο Μαυρουδέας προτείνει μια διέξοδο σοσιαλιστική όχι ως ευχολόγιο αλλά με 5 συγκεκριμένα βήματα οικονομικής πολιτικής ως πρώτα βασικά βήματα αλλά όχι ως μόνους ικανούς και αναγκαίους όρους, δίνοντας σημασία και στην μακροπρόθεσμη προοπτική και δυναμική για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
*Εδώ έχει μια ενδιαφέρουσα άποψη ο Μαυρουδέας ότι το πλαίσιο της σημερινής παγκόσμιας κρίσης είναι αυτό της κρίσης του 1973, η οποία δεν ξεπεράστηκε πραγματικά ποτέ και η οποία συνεχίζει να εκτυλλίσεται με διακυμάνσεις. Με προφανώς πιο έντονη διακύμανση την ύφεση που ξεκίνησε το 2007.
Αξίζει να δείτε αυτό το βίντεο των 26 λεπτών με προσοχή:
ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΑΤΟΣ 