Ξεπλένοντας τον ιμπεριαλισμό και υποδαυλίζοντας τον εθνικισμό με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.

Eχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πως ο ψευτοαντεθνικιστικός συρφετός,που εχει αναπτυχθεί στον τόπο από φαιοφιλελέδες έως ‘αριστερούς’ που λατρεύουν τους’ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς’ και τις βόμβες ουρανίου(μια μούρη είναι όλος αυτός ο συρφετός της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης) ξεπλένει στην ουσία την κυβέρνηση Ποροσένκο ως μη -ναζιστική,οπως έκανε στο παρελθόν με τους βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία,όπου τότε είτε υμνούσαν ξεκάθαρα τους ‘ευρωπαίους’,είτε ξέπλεναν τον εθνικισμό αυτών που τους βόλευε ,(οπως και οι Δυτικοί τυπου Μπερνάρ Κουσνέρ),είτε θεωρούσαν πρόσφορη την δήθεν ‘εξαγωγή δημοκρατίας’ σε κάθε χώρα ,από τις Δυτικες κυβερνήσεις..

Ο ίδιος α λα καρτ ψευτοαντεθνικιστικός συρφετός, δεν έχει πρόβλημα να υιοθετήσει ακόμα και τις πιό ακραίες εθνικιστικες θέσεις των Γκρίζων λύκων για να φανεί ‘in ..

Ολα αυτα τα παρεάκια που ξεκινούν από τους πιό χυδαιους φαιοφιλελεδες και φτάνουν σε διαφορους ‘αγωνιστές’ του Κ.Π.Δ και τους ψευτοτρότσκες ειναι μια μούρη..

Στην ουσία στηρίζουν με πάθος παρέα με ψευτοantifa αν-αρχιδια όλη την λογικη που είχε αναπτύξει η ‘διανόηση’ του Σημίτη,αλλά ακομα χειρότερα αυτου του βρωμιαρη του Ντανιέλ Κον Μπεντίντ και των ομοιων του..,αυτών δηλαδή των καθαρμάτων,που πανηγυρίζουν καθε φορά που τσακίζονται λαοί  

Read Full Post »

Πούτιν, Ρωσία, Συρία και η ιμπεριαλιστική «εξίσωση»

Ο Πούτιν δεν είναι ένας ακόμα μεγάλος ηγέτης Ιμπεριαλιστής per se αν και εκπρόσωπος και εξισορροπιστής της σάπιας ρωσικής καπιταλιστικής ολιγαρχίας -να μην το ξεχνάμε και αυτό – γιατί αναγκάζεται σε συνεχή άμυνα από τους ωμούς όρους συσχετισμού δύναμης απέναντι στον κακοήθη και ακραία επιθετικό δυτικό ισχυρότερο ιμπεριαλισμό. Επίσης είναι δεσμευμένος και από την πολυετή σοβιετική παράδοση επί ΕΣΣΔ που έχει αφήσει το ισχυρό αποτύπωμα της στο Ρωσικό λαό και κυρίως στο Ρωσικό κράτος και στη στρατηγική που ακολουθεί. Όχι πως παίζει σημαντικό ρόλο σήμερα κάποια αληθινή ισχυρή σοσιαλιστική ιδεολογία στην Ρωσία, αλλά τα κράτη και οι διαμορφωμένοι ιστορικά θεσμοί εντός τους έχουν ιστορική “μνήμη” και διαμορφωμένες “νοοτροπίες”. Η Ρωσία επίσης ήταν πάντα μια πιο εσωστρεφής και περιφερειακή μεγάλη δύναμη και αυτό βασίζεται και σε μια γεωπολιτική και γεωγραφική πραγματικότητα μιας τεράστιας χώρας-”ηπείρου”, στην οποία πάτησε και το -υπό συνεχή διαμόρφωση- σοσιαλιστικό καθεστώς και αναπτύχθηκε ως απομονωμένο σε ένα παγκόσμιο εχθρικό περιβάλλον για σημαντικό χρονικό διαστήμα.

Στις ενδο-ιμπεριαλιστικές διαμάχες σαφώς η Ρωσία εντάσσεται στην αλυσίδα (ή πλέγμα) των μεγάλων ανταγωνιζόμενων ιμπεριαλιστικών χωρών, σαφώς ψηλά σε μια νοητή πυραμίδα -όχι όμως στην κορυφή της. Αλλά σε αυτή τη διαμάχη ο ρόλος της είναι με ένα παράδοξο και έμμεσο τρόπο “θετικός”. Μια και οφείλουμε να ζητάμε και να επιδιώκουμε όσο μπορούμε πάντα, να μην υπάρχει ένας κυρίαρχος πανίσχυρος πόλος που θα σαρώσει τα πάντα επιβάλλοντας μια μόνιμη Pax (Americana εδώ αναγκαστικά) φόβου και πλήρους υποταγής-και είναι οι ΗΠΑ που επιδιώκουν ξεκάθαρα αυτό το ρόλο εδώ και δεκαετίες- αλλά μια “ισορροπία” εν μέσω μιας συνεχούς “ήπιας και συγκρατημένης» ισοβαρούς σύγκρουσης σε μια μόνιμα άλυτη ιμπεριαλιστική «εξίσωση». Που σε μια απότομη πολιτική και οικονομική κατάρρευση στο -ασαφές- μέλλον μπορεί και να μετατραπεί και σε σοσιαλιστική επανάσταση ή έστω σε μια ριζοσπαστική φιλολαϊκή ανατροπή προς τα αριστερά σε κάποια (ή κάποιες) μεγάλη ιμπεριαλιστική χώρα. Πάντα με γνώμονα για την όποια τακτική και στρατηγική, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της στα λαϊκά στρώματα, οι οποίοι συναθροιζόμενοι στη σημερινή φάση του παγκόσμιου καπιταλισμού με την συνεχή διάλυση της “μεσαίας τάξης” είναι, τουλάχιστον εν δυνάμει, σαφώς η μεγάλη πλειοψηφία σε όλο και πιο πολλές χώρες της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας.

Read Full Post »