Ιταλία, το πιο ιδανικό σύνταγμα

Στην Ιταλία μάλλον αποδείχτηκε ότι το Σύνταγμα εφόσον ερμηνεύεται και εφαρμόζεται ανάλογα πάντα από τους κυρίαρχους δεν αποτελεί καμιά αληθινή εγγύηση για την δημοκρατία και το λαό, όσο και αν είναι πάντα απαραίτητο ως συμβολική αναπαράσταση ενός περιορισμού και καθορισμού της πολιτικής εξουσίας.
Αυτό γιατί η εξουσία ως αυτό που ερμηνεύει πράττει και επιβάλλει όπως την βολεύει κάθε φορά, θα ορίζει τι μπορεί να γίνει και δεν μπορεί να γίνει πάντα στο τέλος. Όσο και αν τα συντάγματα έχουν μέσα ενσωματωμένους κανόνες υπέρ των λαών ως απόρροια άγριων και αιματηρών αγώνων, ακόμα και το πιο ιδανικό σύνταγμα στον κόσμο, παραμένουν κείμενα.

Δεν είμαι καθόλου ειδήμων αλλά είναι απλή η λογική σκέψη ότι τα συντάγματα είναι κείμενα και η πολιτική δύναμη να γίνονται ή να μην γίνονται πράξη τα κείμενα θα είναι κάτι διακριτό και έξω από αυτά.

Πιο πολύ αυτά τα συντάγματα σήμερα είναι ένα πρόβλημα για τον χωρίς απολογίες και φόβητρα εναντίον του καπιταλισμό και την απόλυτη κυριαρχία των αγορών γιατί και η ερμηνεία και η διαστρέβλωση μέχρι ακύρωσης έχει ένα όριο, δεν μπορεί να γράφει κάπου «ορίζεται ως κυριαρχία του λαού το…» και η ερμηνεία να είναι ξεκάθαρα «παπάρια μάντολες η κυριαρχία του λαού».

Οπότε οι φουκαριάρηδες καλοπληρωμένοι ειδικοί της κυβερνησιμότητας, του πολιτικού προσωπικού και του ιδεολογικού μηχανισμού της ΕΕ και των κρατών της μένουν με την πιο δύσκολη και άχαρη δουλειά, γιατί οφείλουν για ιστορικούς και συμβολικούς λόγους να απολογούνται και να διατηρούν μια εσάνς δημοκρατικής επίφασης, σε πολιτικές και αποφάσεις που δεν έχουν σχέση με καμιά δημοκρατία (εδώ λείπει πια και η τυπική νομιμοποίηση με την ψήφο των πολιτών στις πολιτικές που θα οδηγήσουν τους πιο πολλούς στην κοινωνική συντριβή)

Και δεν μιλάμε καν για ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο στην Ιταλία αλλά για την απόπειρα να ξεκινήσει κάτι τέτοιο ρητορικά μόνο, από ένα ακροδεξιό κόμμα και ένα «αντισυστημικό» πιο πολύ απολίτικο μόρφωμα,για ένα επίσης αστικό σχέδιο για πιο κυρίαρχο -καπιταλιστικό πάντα- έθνος κράτος από μερίδα της αστικής τάξης και απελπισμένους μικρομεσαίους και φτωχούς που την ακολουθούν και ελπίζουν σε μια εύκολη σωτηρία -εδώ θυμόμαστε και το δικό μας σενάριο Σύριζα, αν και θα χρειαστούν χρόνια και πολύ προσπάθεια να ξεπεραστεί έμπρακτα η ξεφτίλα των συριζανελ από κάποιους άλλους -ενώ η ιστορία όπως ξετυλίγεται δεν δείχνει καν να χωράει ακόμα και αυτό.

Read Full Post »

Συνταγματική Αναθεώρηση, μεταδημοκρατία και ολιγαρχία χωρίς φερετζέ.

Eξαιρετική συζήτηση για το σύνταγμα και για την σχέση του με το πολίτευμα και την κοινωνία καθώς και για τα εφιαλτικά σχέδια των ελίτ της Ευρωπαικής δύσης -και των ελίτ στην Ελλάδα φυσικά ως πάντα «οικιοθελών πρωτοπόρων»- για νέα συντάγματα προσαρμοσμένα και τυπικά πια στην μεταδημοκρατία. που είναι απλώς η φανερή και χωρίς φερετζέ ολιγαρχία των οικονομικά ισχυρών.

Κατάλληλα «αναθεωρημένα» συντάγματα που θα εφαρμόζονται σε κοινωνίες όπου το πολύ μεγάλο μέρος των πληθυσμών πια θα είναι στο περιθώριο, χωρίς καμμιά απολύτως πολιτική ισχύ και επιρροή και πολύ πιθανώς ούτε καν πια με τυπικά νομικά δικαιώματα.

Πολύ ενδιαφέρον ότι αναδύεται από την συζήτηση και το «κοινό μυστικό» ότι στην ουσία δεν προστατεύει κανέναν πολίτη κανένα σύνταγμα-πλην των ισχυρών που πάντα μπορούν να προστατεύτουν από την οικονομική και άρα πολιτική δύναμη τους-, χωρίς την κοινωνική και λαική ισχύ που θα το επικυρώνει συνεχώς δια της πράξης και της άμεσης παρουσίας της στις Ιστορικές εξελίξεις μιας χώρας.

Read Full Post »