Είστε ελεύθεροι να κάνετε ότι θέλετε, αλλά θα ψηφίσετε Μακρόν

«Είστε ελεύθεροι να κάνετε ότι θέλετε, αλλά θα ψηφίσετε Μακρόν.» (δεν είναι πλήρως ακριβής μετάφραση αλλά στάνταρ το μήνυμα είναι αυτό).

Πλουραλισμός γνήσιος με το κιλό, με νεοφίλ επιτελικό υπάλληλο των τραπεζών Μακρόν ή ακροδεξιά ψευδοαντισυστημική φαρισαία Λεπέν και «αληθινή ελευθερία επιλογών» στην σημερινή καπιταλιστική μεταδημοκρατία.

Αναγνωρίζω όμως ότι ο Μακρόν είναι ειλικρινής. Ειλικρινής νεοφιλ και φανατικός υπηρέτης των πολυεθνικών και τραπεζών. Η Λεπέν απλώς θα μετατραπεί και ανοιχτά σε κάτι τέτοιο με «φυσικό τρόπο», ετεροχρονισμένα άμα πάρει ποτέ την εξουσία.

Γιατί αυτό να του δίνει όμως έστω και ένα γραμμάριο που θα γέρνει την ζυγαριά υπέρ του; Όταν κάποιος πρέπει να δει ότι όλο αυτό είναι ένας στημένος αδιέξοδος φαύλος κύκλος με συγκεκριμένες «επιλογές» πάντα κακές και είναι μόνο εγκλωβισμός η όποια ποιοτική και ποσοτική ανάλυση των διαφορών, των 2 συνδεδεμένων τμημάτων αυτού του αδιέξοδου, που είναι αναγκαία το ένα για το άλλο και επιφανειακά μόνο διαφορετικά. Όπως και το ότι το να «διαλέξει» ο Γαλλικός λαός με κλειστή μύτη απλώς τον βάζει βαθύτερα και πιο μόνιμα σε αυτό το αδιέξοδο.

Η Λεπέν έχει βέβαια και το μπόνους «προσόν» τη σημαία του «πολιτισμικού» ρατσισμού (που εξάλλου ενδημικός ήταν και είναι ειδικά στις πρώην πρόσφατα ιμπεριαλιστικές χώρες απλώς καλά κρυμμένος). Αλλά αυτός υπάρχει και θεριεύει λόγω του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού και των παραγώγων τους που είναι φτώχεια, περιθωριοποίηση, πόλεμος, συνεχιζόμενη κατάρρευση του κοινωνικού κράτους για τους πολλούς (γιατί για τους λίγους ισχυρούς μια χαρά πάντα θα υπάρχει κράτος μια και αυτοί είναι μέρος του, το πιο βαθύ).

Σε όλα τα παραπάνω εντάσσεται μια χαρά ο ιδεολογικά κακοήθης «ριζοσπαστικός» ισλαμισμός εκπορευόμενος κυρίως από τις πετρομοναρχίες του κόλπου. Μια χαρά εντάσσεται στα φαινόμενα καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός, όπου με μανδύα και ξέπλυμα τη θρησκεία κάνουν τα πάντα να αυξήσουν την δύναμη και την επιρροή τους οι εκεί πάμπλουτες ελίτ, που συνδετικός τους κρίκος είναι το αίμα και η παράδοση αλλά ο τρόπος οικονομικής παραγωγής και κυριαρχίας καπιταλιστικότατος. Αδιάφορο και αν πιστεύουν οι εκεί ελίτ στα αλήθεια τις θρησκευτικές παραληρηματικές παπαριές που ταΐζουν περιθωριοποιημένους για να τους στρατολογήσουν, μαζί με λεφτά «φιλανθρωπίας» στις χώρες τους ή στην Ευρώπη, μια και πρόκειται για ιδεολογικό μηχανισμό. Που είναι ίδιος είτε πιστεύουν είτε δεν πιστεύουν όσοι έχουν τη εξουσία και σημασία έχει να πιστεύουν οι από κάτω. *

Επίσης δεν χρειάζεται την Λεπέν ο ρατσισμός για να θεριέψει. Τι θα κάνει η Λεπέν θα τον θεσμοθετήσει και επίσημα; Λες και ανεπίσημα δεν είναι υπαρκτός μια χαρά ως μια ακόμα «φυσική πραγματικότητα» του σημερινού καπιταλισμού. Να πούμε βέβαια ότι από τα μαθήματα της Ιστορίας ξέρουμε ότι ο ανοιχτά θεσμικός ρατσισμός θα είναι χειρότερος από τον ύπουλο της «φυσικής κατάστασης των πραγμάτων», αλλά αυτό δεν είναι στην τωρινή στρατηγική και τακτική των καπιταλιστικών ελίτ.

Άμα γίνει και αυτό αναγκαίο (αυτοδιάλυση-διάλυση της «πατρίδας μας» Ε.Ε. , ένταση ιμπεριαλιστικών πολέμων και τρομοκρατίας σε βαθμό που ίσως δεν φανταζόμαστε κτλ) θα βγάλουν την Λεπέν από τη θέση «η πιο κακή επιλογή» και από τη θέση του «κυνηγημένου» και μπορεί στο μέλλον να είναι αυτή στην θέση του Μακρόν -λίγο να αλλάξει τη ρητορεία της η Λεπέν ακόμα, λίγο που θα διαγνωσθούν και άλλες κρίσιμες «αναγκαιότητες»- και θα διαβάζουμε «κάντε ότι νομίζετε αλλά πζηφίστε Λεπέν να σωθεί η Γαλλία»

*Αν και πιστεύω ότι οι πετρομοναρχίες του κόλπου και ειδικά η Σαουδική Αραβία γνωρίζοντας ότι είναι ως πολιτικά και ιδεολογικά καθεστώτα καταδικασμένα να καταρρεύσουν στο μέλλον, προσπαθούν να εξάγουν την κρίση τους όπου μπορούν έξω από τις ίδιες τις χώρες τους και να προκαλέσουν όσο γίνεται μεγαλύτερο χάος εκτός των χωρών τους, θεωρώντας ότι αυτό θα παρατείνει επ’αόριστο την παραμονή τους στην εξουσία.

Read Full Post »

Τρομοκρατία στην Ελλάδα, η έξαρση της και η περίεργη συγκυρία της κρίσης

Λυπάμαι βαθιά και εξοργίζομαι για την σιχαμερή δολοφονία  του Σωκράτη Γκόλια. Αναρωτιέμαι ποιά θα ήταν η ψυχολογία του πληρωμένου δολοφόνου που έκανε αυτό που έκανε, καθώς σίγουρα δεν υπήρχε κάποια βαθιά ιδεολογική πίστη σε κάποιο ανώτερο σκοπό ώστε να οδηγήσει σε μια καθαγιασμένη  βίαιη  πράξη  (όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε). Ακόμα πιο απίθανο είναι  κάποιο χτύπημα από τυφλό προσωπικό πάθος και μίσος.  Νομίζω υπήρχε ψυχρός υπολογισμός και αφοσίωση σε μια βρώμικη «δουλειά» που έπρεπε  να γίνει σωστά και γρήγορα από το φυσικό αυτουργό . Όμοια φαντάζομαι θα είναι και η ψυχολογία του (των) ηθικού αυτουργού καθώς σχεδόν βέβαια αυτοί οι 2 ρόλοι είναι διακριτοί.

Το ότι υπάρχουν (πάντα) αρκετοί  τέτοιοι άνθρωποι εύκολα θα μπορούσε  να μας οδηγήσει σε ένα πολιτικό μηδενισμό μιας πίστης σε μια αναπόφευκτα βαθιά αλλοτριωμένη ανθρώπινη φύση που δεν θα αλλάξει ποτέ.  Εναλλακτικά θα μπορούσαμε να καταφύγουμε στη μεταφυσική εκδοχή ενός αλλοτριωμένου κόσμου που κυριαρχεί ο Πονηρός  με την ελπίδα ενός επέκεινα προς τον Αγαθό. Ακόμα καλύτερη είναι η ελπίδα σε ένα επέκεινα  που δεν χάνεται σε κάποιο άγνωστο τέλος του χρόνου αλλά κατακτιέται με καθημερινό αγώνα σε κάθε τώρα μέχρι την αιωνιότητα.  (ένα παράδειγμα θα μπορούσε να ήταν το κίνημα liberation theology στην Λατινική Αμερική)

Περιττό να πω ότι διαφωνώ φυσικά με τη πρώτη λόγω βασικών επιλογών ζωής και σέβομαι τη δεύτερη. Μια άλλη ακόμα  λύση είναι η επιμονή και η πίστη σε ένα ιστορικό επέκεινα μιας «αγαθής» κοινωνίας που κατακτιέται με καθημερινό αγώνα (πολιτική επανάσταση).  Χμμ παραδόξως οι 2 τελευταίες επιλογές μοιάζουν πολύ μεταξύ τους  και η βασική διαφορά ίσως να είναι η επιλογή των «προσώπων «ως πρωταγωνιστών.  Αλλά πριν φτάσω στην φιλοσοφική ευτέλεια και μαλακία (με την αρχαιοελληνική έννοια) θα σταματήσω εδώ.

Πιο πρακτικά τώρα σαφώς αυτές οι ενέργειες έχουν σκοπιμότητα και δεν είναι τυχαία η επιλογή του χρόνου σε μια βαθιά οικονομική κρίση για την Ελλάδα στην οποία χρειάστηκε να βρεθούμε υπό την εποπτεία του ΔΝΤ, κάτι πρωτοφανές για χώρα της ΕΕ που ανήκει θεωρητικά τουλάχιστον στον μπλοκ των αναπτυγμένων χωρών. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι η Ελληνική κρίση δεν είναι απλώς ένα ενδογενές φαινόμενο της Ελληνικής οικονομίας αλλά σύμπτωμα μιας εκτεταμένης κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού και πιθανότατα η πρώτη από μια σειρά μελλοντικών ιδιότυπων χρηματοοικονομικών κρίσεων που σχετίζονται με υψηλά κυβερνητικά χρέη σε ανεπτυγμένες χώρες.

Σημαντικό είναι να πούμε ότι σε αυτά τα υψηλά χρέη και ελλείμματα βασίστηκε η κοινωνική πολιτική, τα ασφαλιστικά  συστήματα, τα συστήματα υγείας και το κράτος πρόνοιας των ανεπτυγμένων χωρών. Ακόμα πιο σημαντικό είναι να καταλάβουμε ότι υπάρχει μια ισχυρή παγκόσμια τάση μείωσης των κυβερνητικών χρεών και δανεισμού και άρα αποδυνάμωσης των ισχυρών κοινωνικών πολιτικών ακόμα και στην ΕΕ που ήταν το ιστορικό προπύργιο τους. Η αρχή προφανώς γίνεται με τον πιο αδύναμο κρίκο την Ελλάδα και νομίζω το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε είναι ενδεικτικής ιστορικής σημασίας.

Αυτό που πραγματικά θα κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν το μέγεθος της αθλιότητας είναι ότι παραδόξως αυτή η τάση εμφανίστηκε ξεκάθαρα αμέσως μετά την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση το 2008 όπου λόγω της απληστίας των τραπεζικών ελίτ του παγκόσμιου καπιταλισμού και των εξωφρενικών στοιχημάτων και σπέκουλας με περίπλοκα συστήματα παραγώγων το χρηματοοικονομικό σύστημα κατάρρευσε προκαλώντας τεράστιες απώλειες και ζημιές στο τραπεζικό χρηματιστικό κεφάλαιο τις οποίες έσπευσαν οι κυβερνήσεις να καλύψουν με τα σκανδαλώδη bail outs. Οι κυβερνήσεις όμως πληρώνοντας για την απληστία των τραπεζών αναγκάστηκαν να διογκώσουν τα δικά τους ελλείμματα  και έτσι το πρόβλημα των τραπεζών έγινε πρόβλημα των κρατών και στην ουσία πρόβλημα των πολιτών των κρατών.

Φυσικά μια από τις άμεσες συνέπειες ήταν οι κυβερνήσεις λόγω των διογκωμένων ελλειμμάτων να μη μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις κοινωνικές πολιτικές τους. Με άλλα λόγια το σύστημα λειτούργησε όπως πρέπει να λειτουργεί ένα καπιταλιστικό σύστημα μετέφερε το κόστος των ζημιών της κρίσης, που οι ίδιες οι τράπεζες προκάλεσαν με την απληστία τους, στους εργαζόμενους και στους πληθυσμούς. Χαρακτηριστικά μπορώ να πω για τη σπέκουλα που παίχτηκε,  ότι το 2007 πριν τη κρίση, όταν το παγκόσμιο ΑΕΠ ήταν γύρω στα 60 τρις δολάρια, το μέγεθος της αγοράς των παραγώγων ήταν 600 τρις δολάρια. Ακόμα πριν τη κρίση το χρέος των ΗΠΑ το 2008 ήταν 9 τρις ήταν και τώρα μετά τη κρίση και τη σωτηρία  των τραπεζών από χρεοκοπία με λεφτά των φορολογουμένων είναι  13,2 τρις δολάρια ( 46%  αύξηση σε 2,5 χρόνια). Γενικά υπάρχουν άπειρα άρθρα και sites στο internet που περιγράφουν και εξηγούν τη κρίση αρκετά αντικειμενικά καθώς και πληθώρα σοβαρών ακαδημαϊκών papers μη μαρξιστών οικονομολόγων που λένε ακριβώς αυτά που λέω και εγώ. Δηλαδή αυτό δεν είναι κάποια ετερόδοξη ερμηνεία αλλά η κυρίαρχη ερμηνεία ακόμα και στον κλάδο των οικονομολόγων που η πλειοψηφία του  φημίζεται  για την πίστη της στην ελεύθερη οικονομία, στον καπιταλισμό και στον νεοφιλελευθερισμό.

Οπότε αν και θα αναγκαστώ να περιπέσω σε συνωμοσιολογία νομίζω ότι όλες οι δολοφονίες το τελευταίο καιρό σχετίζονται με αυτή τη κατάσταση. Παρατηρήστε ότι παρόλη τη τεταμένη κατάσταση έως και το τέλος του 2008 δεν υπήρχαν δολοφονίες σχετικές με τη τρομοκρατία.  Από εκεί και πέρα οι δολοφονίες, απόπειρες δολοφονίας,  βομβιστικές επιθέσεις με θύματα ή χωρίς είναι συνεχείς. Δεν μπορώ να αποδείξω φυσικά κάποιο πλάνο, σχέδιο ή σκοπιμότητες πίσω από όλα αυτά και νομίζω κανείς δεν μπορεί παρά μόνο να υποθέτει.  Εδώ μπορείτε να βρείτε στα αγγλικά μια λεπτομερή περιγραφή όλων των ενεργειών τα τελευταία 2 χρόνια (http://en.wikipedia.org/wiki/Terrorism_in_Greece )

Σίγουρα αναγκαζόμαστε να μιλάμε για λειτουργίες και διαδικασίες μυστικές στα παρασκήνια αλλά αυτό δεν είναι εύκολη συνωμοσιολογία.  Είναι πασίγνωστο ότι πάντα υπήρχαν μυστικές θεσμικές λειτουργίες από κέντρα εξουσίας που επηρέασαν την ιστορία του κόσμου. Ανόητη συνωμοσιολογία είναι να πιστεύει κάποιος ότι όλη η ανθρώπινη ιστορία διαμορφώνεται και ελέγχεται στα παρασκήνια από άγνωστες ή γνωστές δυνάμεις (σιωνισμός, μασονία, illuminati και άλλες ανοησίες).  Μυστική δραστηριότητα όμως που επηρεάζει τις τύχες μεγάλης μερίδας του κόσμου υπάρχει ως θεσμική από αρκετά κέντρα εξουσίας . Η  ιστορία της CIA, KGB και η επιρροή της δράσης τους σε ολόκληρα κράτη είναι αποδεδειγμένη πια (CIA και Λατινική Αμερική, KGB και Ρωσία)

Όποτε για να επανέλθουμε στο θέμα μας είναι τουλάχιστον ύποπτη και περίεργη η συγκυρία της οικονομικής κρίσης, που έχει παγκόσμια σημασία και δυναμική, και η έξαρση της τρομοκρατίας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στην Ελλάδα.  Αυτή η τρομοκρατία για μένα είτε είναι απόλυτα ελεγχόμενη με σχέδια και δρώντα πρόσωπα ελεγχόμενα, είτε διακριτικά ελεγχόμενη με μια έννοια δηλαδή «επιτρεπόμενη» και χειραγωγούμενη έμμεσα με δρώντα πρόσωπα που δεν είναι μέρος κάποιου σχεδίου αλλά αφήνονται να πράξουν όπως πράττουν είτε η έξαρση της τρομοκρατίας συμπίπτει εντελώς τυχαία με αυτή τη περίοδο και προκαλείτε από  ανεξέλεγκτες  περιθωριακές ομάδες που αποφάσισαν και μπόρεσαν να δράσουν σε τέτοια έκταση τώρα. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη πιθανή κατάσταση. Αφήνω στους αναγνώστες να κρίνουν τι είναι πιο πιθανό με βάση απλώς τη μέχρι τώρα ιστορία της τρομοκρατίας στην Ελλάδα και με βάση τις απλές λογικές στατιστικές πιθανότητες.

Υπάρχει φυσικά πάντα και η περίπτωση να πρόκειται για ένα συμβόλαιο θανάτου εναντίον κάποιου που ήταν υπερβολικά ενοχλητικός και γνώριζε πολλά και για αυτό ήταν επικίνδυνος. Και πάλι η συγκυρία και η όλη έξαρση της τρομοκρατίας αυτή τη χρονική στιγμή ουρλιάζει νομίζω στο τι συμβαίνει. Για όσους επίσης προσπαθούνε να βρούνε αν υπάρχουν «ντόπια ή ξένα κέντρα εξουσίας» ας ξαναθυμηθούμε  ότι η τρομοκρατία πραγματική ή  κατασκευασμένη όπως και οι μυστικές υπηρεσίες είναι διεθνή δίκτυα που αλληλοδιαπλέκονται ίσως σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από ότι πιστεύουμε. Και επίσης ένα γεγονός μπορεί να έχει όχι μια αλλά πολλές αιτίες πίσω του, τα πιο πολλά γεγονότα στη ζωή είναι πολυπαραγοντικά και οι ενέργειες των ανθρώπων ιδιαίτερα σε αυτές τις «ευγενείς δραστηριότητες»  στοχεύουν στο να προκαλέσουν πολλές συνέπειες και αποτελέσματα ταυτόχρονα.  Τέλος πάντων μπορούμε σίγουρα να αφήσουμε μια πιθανότητα στο ότι αυτό το γεγονός μπορεί να ήταν αυτό που λέμε «μέσα στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται» και να προέρχονταν από ένα τοπικό (μικρο)συμφέρον (μικρό συγκριτικά με τα  παγκόσμια κέντρα εξουσίας) που ήθελε να « προστατευθεί» (εγώ πάντως δίνω πολύ μικρή πιθανότητα σε αυτό το σενάριο) .

Όποια όμως και να είναι η κατάσταση η τρομοκρατία έχει δύο βασικές επιρροές στον πληθυσμό και στην κοινωνία. Πρώτον φοβίζει τους ανθρώπους που θα ήθελαν να αντιδράσουν και να ριζοσπαστικοποιήσουν τη πολιτική δράση τους και (ή) τους αποπροσανατολίζει και μπερδεύει στο ως προς τι πραγματικά συμβαίνει και ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα  της κοινωνίας. Και τα δύο παραδόξως είναι ιδανικά χρήσιμα ώστε να περάσουν οι πρόσφατες πολιτικές  «λύσης» της κρίσης.

Για το τι είναι η τρομοκρατία σε ένα βαθύτερο επίπεδο ψυχολογικά, κοινωνικά και ιστορικά και για το πόσο είναι εφιαλτική, αντιδραστική και σάρκα από τη σάρκα του κράτους και της εξουσίας, ένα κείμενο του Κλεάνθη Γρίβα.

25 θέσεις για τη τρομοκρατία

Read Full Post »